quorum sunt
contorta et aculeata quaedam [Greek: sophismata]; sic enim appellantur
fallaces conclusiunculae. Sed quid eos colligam, cum habeam Chrysippum, qui
fulcire putatur porticum Stoicorum? Quam multa ille contra sensus, quam
multa contra omnia, quae in consuetudine probantur! At dissolvit idem. Mihi
quidem non videtur: sed dissolverit sane. Certe tam multa non collegisset,
quae nos fallerent probabilitate magna, nisi videret iis resisti non facile
posse. 76. Quid Cyrenaici _tibi_ videntur, minime contempti philosophi? Qui
negant esse quicquam quod percipi possit extrinsecus: ea se sola percipere,
quae tactu intimo sentiant, ut dolorem, ut voluptatem: neque se quo quid
colore aut quo sono sit scire, sed tantum sentire adfici se quodam modo.

Satis multa de auctoribus. Quamquam ex me quaesieras nonne putarem post
illos veteres tot saeculis inveniri verum potuisse tot ingeniis tantisque
studiis quaerentibus. Quid inventum sit paulo post videro, te ipso quidem
iudice. Arcesilam vero non obtrectandi causa cum Zenone pugnavisse, sed
verum invenire voluisse sic intellegitur. 77. Nemo, inquam, superiorum non
modo expresserat, sed ne dixerat quidem posse hominem nihil opinari, nec
solum posse, sed ita necesse esse sapienti. Visa est Arcesilae cum vera
sententia tum honesta et digna sapiente. Quaesivit de Zenone fortasse quid
futurum esset, si nec percipere quicquam posset sapiens nec opinari
sapientis esset. Ille, credo, nihil opinaturum, quoniam esset, quod percipi
posset. Quid ergo id esset? Visum, credo. Quale igitur visum? tum illum ita
definisse, ex eo, quod esset, sicut esset, impressum et signatum et
effictum. Post requisitum etiamne, si eiusdem modi esset visum verum, quale
vel falsum. Hic Zenonem vidisse acute nullum esse visum quod percipi
posset, si id tale esset ab eo, quod est, ut eiusdem modi ab eo, quod non
est, posset esse. Recte consensit Arcesilas; ad definitionem additum: neque
enim falsum percipi posse neque verum, si esset tale, quale vel falsum.
Incubuit autem in eas disputationes, ut doceret nullum tale esse visum a
vero, ut non eiusdem modi etiam a falso possit esse. 78. Haec est una
contentio, quae adhuc permanserit. Nam illud, nulli rei adsensurum esse
sapientem, nihil ad hanc controversiam pertinebat. Licebat enim nihil
percipere et tamen opinari, quod a Carneade dicitur probatum: equidem
Clitomacho plus quam Philoni aut Metrodoro credens, hoc magis ab eo
disputatum quam probatum puto. Sed id omitt