amus. Illud certe opinatione et
perceptione sublata sequitur, omnium adsensionum retentio, ut, si ostendero
nihil posse percipi, tu concedas numquam adsensurum esse.

XXV. 79. Quid ergo est quod percipi possit, si ne sensus quidem vera
nuntiant? quos tu, Luculle, communi loco defendis: quod ne [id] facere
posses, idcirco heri non necessario loco contra sensus tam multa dixeram.
Tu autem te negas infracto remo neque columbae collo commoveri. Primum cur?
Nam et in remo sentio non esse id, quod videatur, et in columba pluris
videri colores nec esse plus uno. Deinde nihilne praeterea diximus?--Manent
illa omnia, iacet ista causa: veracis suos esse sensus dicit.--Igitur
semper auctorem habes eum, qui magno suo periculo causam agat! Eo enim rem
demittit Epicurus, si unus sensus semel in vita mentitus sit, nulli umquam
esse credendum. 80. Hoc est verum esse, confidere suis testibus et
importune insistere! Itaque Timagoras Epicureus negat sibi umquam, cum
oculum torsisset, duas ex lucerna flammulas esse visas: opinionis enim esse
mendacium, non oculorum. Quasi quaeratur quid sit, non quid videatur. Sed
hic quidem maiorum similis: tu vero, qui visa sensibus alia vera dicas
esse, alia falsa, qui ea distinguis? Desine, quaeso, communibus locis: domi
nobis ista nascuntur. Si, inquis, deus te interroget: Sanis modo et
integris sensibus, num amplius quid desideras? quid respondeas?--Utinam
quidem roget? Audiret quam nobiscum male ageret. Ut enim vera videamus,
quam longe videmus? Ego Catuli Cumanum ex hoc loco video, Pompeianum non
cerno, neque quicquam interiectum est quod obstet, sed intendi acies
longius non potest. O praeclarum prospectum! Puteolos videmus: at
familiarem nostrum C. Avianium, fortasse in porticu Neptuni ambulantem, non
videmus. 81. At ille nescio qui, qui in scholis nominari solet, mille et
octingenta stadia quod abesset videbat: quaedam volucres longius.
Responderem igitur audacter isti vestro deo me plane his oculis non esse
contentum. Dicet me acrius videre quam illos pisces fortasse qui neque
videntur a nobis et nunc quidem sub oculis sunt neque ipsi nos suspicere
possunt. Ergo ut illis aqua, sic nobis aer crassus offunditur. At amplius
non desideramus. Quid? talpam num desiderare lumen putas? Neque tam
quererer cum deo, quod parum longe quam quod falsum viderem. Videsne navem
illam? Stare nobis videtur: at iis, qui in nave sunt, moveri haec villa.
Quaere rationem cur ita videatur: quam ut maxime inveneris, quod