par, ut nihil differat, nihil intersit. Cur enim, inquies,
ex illis individuis, unde omnia Democritus gigni adfirmat, in reliquis
mundis et in iis quidem innumerabilibus innumerabiles Q. Lutatii Catuli non
modo possint esse, sed etiam sint, in hoc tanto mundo Catulus alter non
possit effici?

XVIII. 56. Primum quidem me ad Democritum vocas, cui non adsentior
potiusque refello propter id, quod dilucide docetur a politioribus physicis
singularum rerum singulas proprietates esse. Fac enim antiquos illos
Servilios, qui gemini fuerunt, tam similis quam dicuntur, num censes etiam
eosdem fuisse? Non cognoscebantur foris, at domi: non ab alienis, at a
suis. An non videmus hoc usu venire, ut, quos numquam putassemus a nobis
internosci posse, eos consuetudine adhibita tam facile internosceremus, uti
ne minimum quidem similes viderentur? 57. Hic, pugnes licet, non repugnabo:
quin etiam concedam illum ipsum sapientem, de quo omnis hic sermo est, cum
ei res similes occurrant, quas non habeat dinotatas, retenturum adsensum
nec umquam ulli viso adsensurum, nisi quod tale fuerit, quale falsum esse
non possit. Sed et ad ceteras res habet quandam artem, qua vera a falsis
possit distinguere, et ad similitudines istas usus adhibendus est. Ut mater
geminos internoscit consuetudine oculorum, sic tu internosces, si
adsueveris. Videsne ut in proverbio sit ovorum inter se similitudo? Tamen
hoc accepimus, Deli fuisse compluris salvis rebus illis, qui gallinas alere
permultas quaestus causa solerent: ii cum ovum inspexerant, quae id gallina
peperisset dicere solebant. 58. Neque id est contra nos: nam nobis satis
est ova illa non internoscere: nihil enim magis adsentiri par est, hoc
illud esse, quasi inter illa omnino nihil interesset: habeo enim regulam,
ut talia visa vera iudicem, qualia falsa esse non possint: ab hac mihi non
licet transversum, ut aiunt, digitum discedere, ne confundam omnia. Veri
enim et falsi non modo cognitio, sed etiam natura tolletur, si nihil erit
quod intersit: ut etiam illud absurdum sit, quod interdum soletis dicere,
cum visa in animos imprimantur, non vos id dicere, inter ipsas impressiones
nihil interesse, sed inter species et quasdam formas eorum. Quasi vero non
specie visa iudicentur! quae fidem nullam habebunt sublata veri et falsi
nota. 59. Illud vero perabsurdum, quod dicitis, probabilia vos sequi, si re
nulla impediamini. Primum qui potestis non impediri, cum a veris falsa non
distent? deinde quod iudicium est v