oe te
passen: een dokument, dat wel verdient beroemd te blijven in de
geschiedenis der amerikaansche vrijheid. Nog nimmer had een spaansch
onderkoning op Sicilie, of een russisch gouverneur in Polen, van zijn
koninklijken meester zoodanige volmacht gevraagd, als thans Sheridan
aan President Grant vroeg. Zijn regeeringsprogram voor het Zuiden
rust hoofdzakelijk op het denkbeeld, dat de voornaamste burgers
van deze rijke on welvarende staten, door de regeering zelve als
bandieten beschouwd en buiten de wet gesteld zullen worden, en aan
haar ambtenaren overgeleverd om hen naar goedvinden te straffen.

Dit merkwaardig, aan Belknap gericht telegram luidt aldus:

Nieuw-Orleans, 5 Januari 1875.

"Naar mijne meening, kan het thans in Louisiana, Mississippi en
Arkansas heerschende schrikbewind worden vernietigd, en het vertrouwen
en de openbare orde hersteld, indien slechts de hoofdleiders van den
gewapenden Blanken Bond worden gevat en terecht gesteld. Wanneer zij,
door een besluit van het Congres, tot bandieten worden verklaard,
dan kunnen zij door een krijgsraad worden gevonnisd. De aanvoerders
dezer bandieten, die hier op den 14den September l.l. moorden hebben
gepleegd, en later ook nog te Vicksburg in Mississippi, moeten,
volgens den eisch der wet en openbare veiligheid, en ook in het
belang van den vrede en de welvaart van de zuidelijke streken des
lands, gestraft worden. Indien de President eene proklamatie wilde
uitvaardigen, waarbij zij tot bandieten werden verklaard, dan behoefden
misschien geen verdere stappen gedaan te worden, en ik kon voor het
overige zorgen.

P.H. Sheridan."

Als de President maar wil verklaren dat al die burgers, dat is de
massa der blanke bevolking, bandieten zijn! Dat is genoeg; dan kunt
gij u verder stil houden, en het overige gerust aan mij overlaten!

Men mag vragen, of dit inderdaad de taal is van een amerikaansch
officier, in het midden der negentiende eeuw levende, en sprekende
van zijne medeburgers? De toon gelijkt meer op dien van een turkschen
pasja te Belgrado. Doch hoe dit zij: de omgeving van den President,
de secretarissen en adjudanten, zijn opgetogen over zulke doortastende
energie, en bij de mededeeling dezer berichten aan de officieele
autoriteiten beginnen zij een eigenaardigen toon aan te slaan. Een
afschrift, van Townsend's eersten brief aan Sheridan, nu reeds
twaalf dagen oud, wordt aan generaal Mac-Dowell gezonden; en uit
dit stuk verneemt deze hoog geplaatste o