Cat. Rud. s. 24.

[81] Vid. inf. ad L. xiii. c. 28.

[82] Totus enim ille sermo non de singulis syllabis aut litteris sed de
omnibus pulcher est. Aug. de Gen. c. Manich. i. 21.

[83] Quoquo te verteris, vestigiis quibusdam quae operibus suis impressit
loquitur tibi, et te in exteriora labentem ipsis exteriorum formis intro
revocat.--Vae qui derelinquunt te ducem, et oberrant in vestigiis tuis; qui
nutus tuos pro te amant, et obliviscuntur quid innuas, O suavissima lux
purgatae mentis sapientia: non enim cessas innuere nobis quae et quanta
sis, et nutus tui sunt omne creaturarum decus. Aug. de Lib. Arb. l. ii. c.
16.

[84] Hoc bonum non longe positum est ab unoquoque nostrum, in illo enim
vivimus, movemur, et sumus. Sed dilectione standum est ad illud, et
inhaerendum illi, ut praesente perfruamur a quo sumus, quo absente nec esse
possemus. Aug. de Trin. l. viii. s. 5, 6. Pudeat cum alia non amentur nisi
quia bona sunt, eis inhaerendo non amare bonum ipsum unde bona sunt. Ib. c.
3.

[85] Quia homines appetentes ea quae foris sunt, etiam a se ipsis exsules
facti sunt, data est etiam conscripta lex, non quia in cordibus scripta non
erat; sed quia tu fugitivus eras cordis tui, ab illo qui ubique est
comprehenderis, et ad te ipsum intro revocaris. Propterea scripta lex quid
clamat eis qui deseruerunt legem scriptam in cordibus suis? _Redite,
praevaricatores, ad cor._--Quod ergo tibi non vis fieri, noli alteri
facere. Judicas enim malum esse in eo quod pati non vis: et hoc te cogit
nosse lex intima in ipso tuo corde conscripta. Aug. in Ps. 57. s. 1.

[86] Deficitur non ad mala, sed male; id est, non ad malas naturas, sed
ideo male, quia contra ordinem naturarum, ab eo qui summe est, ad id quod
minus est. Aug. de Civ. Dei, l. xii, c. 8.

[87] Quid tam iniquum quam ut bene sit desertori boni? neque ullo modo
fieri potest ut ita sit. Sed aliquando amissi superioris boni non sentitur
malum, cum habetur quod amatum est inferius bonum. Sed divina justitia est,
ut qui voluntate amisit quod amare debuit, amittat cum dolore quod amavit.
Aug. de Gen. ad lit. l. viii. c. 14.

[88] Perversa celsitudo est, deserto eo cui debet animus inhaerere
principio, sibi quodam modo fieri atque esse principium--Est igitur aliquid
humilitatis miro modo quod sursum faciat cor, et est aliquid elationis quod
deorsum faciat cor--Pia humilitas facit subditum superiori; nihil est autem
superius Deo: et ideo exaltat humilitas, quae facit subditum Deo.