Unicum
ad mortem dedit, quantum nos amet quis potest explicare; quis potest saltem
digne cogitare? Aug. Serm. 57. c. 13. Porro, persuadendum erat homini
quantum nos dilexerit Deus, et quales dilexerit; quantum, ne desperaremus,
quales, ne superbiremus. Id. de Trin. l. iv. c. 1.

[293] In his verbis maxime persona Domini apparet. Quis enim alius "inter
mortuos liber," nisi "in similitudine carnis peccati" inter peccatores
solus "sine peccato?" Hic ergo "inter mortuos liber," qui "in potestate
habebat ponere animam suam, et iterum sumere eam; a quo eam nemo tollebat,
sed eam ipse voluntate ponebat;" qui etiam carnem suam, tanquam solutum ab
eis templum, resuscitare poterat, cum volebat; quem &c. Aug. in Ps. 87. s.
5. vid. sup. p. 167. not. 254. ad l. ix. s. 36.

[294] Pauca quaedam de ordinatione, quam invitus accepit, habet Aug. Ep.
21. ad Valerium et 126. ad Albinam, s. 7. de episcopatu Ep. 31. ad Paulinum
et Therasiam; uberiora paullo de iis saltem quae eo vel ab eo facta sunt,
in Serm. quem, ne "fama sua pollueretur," de vita et moribus clericorum
suorum habuit. s. 355. s. 2. "Ego, quem Deo propitio videtis episcopum
vestrum, juvenis veni ad istam civitatem, ut multi vestrum noverunt.
Quaerebam ubi constituerem monasterium, et viverem cum fratribus meis. Spem
quippe omnem saeculi reliqueram, et quod esse potui, esse nolui: nec tamen
quaesivi esse quod sum. 'Elegi in domo Dei mei abjectus esse magis, quam
habitare in tabernaculis peccatorum.' Ab eis qui diligunt saeculum,
segregavi me: sed eis qui praesunt populis, non me coaequavi. Nec in
convivio Domini mei superiorem locum elegi, sed inferiorem et abjectum: et
placuit illi dicere mihi, 'Adscende sursum.' Usque adeo autem timebam
episcopatum, ut quoniam coeperat esse jam alicujus momenti inter Dei servos
fama mea, in quo loco sciebam non esse episcopum, non illo accederem.
Cavebam hoc, et agebam quantum poteram, ut in loco humili salvarer, ne in
alto periclitarer. Sed, ut dixi, domino servus contradicere non debet. Veni
ad istam civitatem propter videndum amicum, quem putabam me lucrari posse
Deo, ut nobiscum esset in monasterio; quasi securus, quia locus habebat
episcopum. Apprehensus, presbyter factus sum, et per hunc gradum perveni ad
episcopatum. Non adtuli aliquid, non veni ad hanc Ecclesiam, nisi cum iis
indumentis quibus illo tempore vestiebar." Suam, quam vocat "tenuem
paupertatulam (seu "paucos agellulos paternos" Ep. 126. s. 6.) vendiderat,
et pauperibus er