Elatio
autem quae in vitio est, eo ipso quo respuit subjectionem, et cadit ab
illo, quo non est quidquam superius, et ex hoc erit inferius. Aug. de Civ.
Dei, xiv. 13.

[89] Poenitendi humilitate altitudinem suam accipit anima. Aug. de Lib.
Arb. l. iii. c. 5. Viam nobis fecit per humilitatem: quia per superbiam
recesseramus a Deo, redire ad eum nisi per humilitatem non poteramus, et
quem nobis praeponeremus ad imitandum, non habebamus. Omnis enim mortalitas
hominum superbia tumuerat. Ne ergo dedignaretur homo imitari hominem
humilem, Deus factus est humilis, ut vel sic superbia generis humani non
dedignaretur sequi vestigia Dei. Aug. in Ps. xxxiii. Enarr. l. s. 4. cf. de
Fide et Symbolo, s. 6.

[90] Licet subtilissime disseratur, ipsam mentem hominis in qua factus est
ad imaginem Dei, quamdam scilicet rationalem vitam, distribui in aeternae
contemplationis veritatem, et in rerum temporalium administrationem, atque
ita fieri quasi masculum et feminam, illa parte consulente, hac
obtemperante: in hac tamen distributione non recte dicitur imago Dei, nisi
illud quod inhaeret contemplandae incommutabili veritati. Aug. de Gen. ad
lit. l. iii. c. 22.

[91] Haud scio an legendum sit "sensu."

[92] Ex his suis fabulis vanis atque impiis coguntur dicere, animas bonas,
quas censent ab animarum malarum, naturae scilicet contrariae, commixtione
liberandas, ejus, cujus Deus est, esse naturae. de Haer. Manichaei dicunt,
animam particulam Dei, naturae malae commixtione habere peccatum. c. 2.
Epp. Pelag. l. ii. c. 2. Agnoscat anima conditionem suam: non est Deus. Cum
se anima putat Deum, offendit Deum: non invenit salvatorem, sed invenit
damnatorem. Quoniam Deus quando animas malas damnat, non se damnat: si
autem anima hoc est quod Deus, se damnat.--Ideo pars Dei non sum, quia
substantia Dei, natura Dei, errare non potest:--sicut tu ipse confiteris,
erraveras. Erraverat ergo natura Dei? Ierat in immunditiam natura Dei?
Adulteria committebat natura Dei? Stupra illicita faciebat natura Dei?
Caeca nesciebat qua iret natura Dei? Facinoribus et flagitiis obruebatur
natura Dei? Erubesce, da honorem Deo. Aug. Serm. 183. Ideo non est
credendum animam nostram hoc esse quod Deus est: quia si hoc esset, nec sua
voluntate, nec aliqua necessitate in deterius mutaretur. Aug. de agone
Christiano, c. 10. Non in tantam blasphemiam caderent, putando se esse
naturam et substantiam Dei. c. Faust. xii. 13. Animas non solum hominum sed
etiam pecorum, de D