kiasmati tes sarkos ouk echonti phusin kratoumenen].
(Manes Ep. ad Zeben. ap. Fabric. Bibl. Gr. t. v. p. 284.) Sic Manichaeus
es, qui nec crucifixum credis, _quia_ nec natum credis. Aug. Serm. 116, s.
4. Sunt hodie qui non credunt carnem habuisse Christum: quia et partum
virginis destruunt, et nolunt eum natum ex femina credere. "Verbum caro
factum est," prorsus alienant a sua fide, vel potius a sua infidelitate.
Totam istam dispensationem salutis nostrae, quod factus est homo pro
inveniendo homine, qui Deus fecerat hominem; totum hoc, quod Christus in
remissionem peccatorem nostrorum verum, non falsum sanguinem fudit, et de
vero suo sanguine chirographum peccatorum nostrorum delevit; hoc totum
haeretici damnabiles evacuare conantur. Totum hoc, ut Manichaei credunt,
quod apparuit oculis hominum, spiritus fuit, caro non fuit. Ib. Serm. 237.
s. 1. Photiniani, homo tantum; Manichaei, Deus tantum. Illi nihil divinum
in Domino confitentur; isti quasi totum divinum, et tamen tam falsum, ut
nec saltem humanum. Si enim homo non erat, ergo mortuus non est, ergo
crucifixus non est, ergo nec resurrexit. Qui ille resurgere potuit, qui
mortuus non est? Ergo et dubitanti discipulo falsas cicatrices ostendit.
Aug. Serm. 37.

[110] Sup. l. i. s. 10.

[111] Vid. sup. l. iv. s. 8.

[112] Vid. sup. iii. c. 12. init.

[113] Qui sunt isti Electi? Quibus si dixeris, Peccasti; statim illam
defensionem impiam et pejorem ceteris magisque sacrilegam proferunt, Non
ego peccavi, sed gens tenebrarum. Quae est ista gens tenebrarum? Quae
bellum gessit cum Deo. Et ipsa peccat, cum tu peccas? Ipsa, inquit, quia
commixtus sum illi. Deus enim qui te commiscuit, quid timuit? Hoc enim
dicunt, quod illa gens tenebrarum rebellaverit adversus Deum, antequam
mundus fieret; et ille cavens ne regna ejus loco adveniente hostili impetu
vastarentur, misit huc membra sua, substantiam suam, hoc quod ipse est; si
aurum, aurum; si lux, lucem; quidquid illud est, hoc misit, et miscuit
visceribus gens tenebrarum, dicunt, et fabricavit inde mundum. Et nos
animae, inquiunt, de ipsis membris Dei sumus: sed premimur hic visceribus
gentis tenebrarum, et quidquid peccare dicimur, illa gens peccat. Se quidem
videntur excusare a peccato: sed Deum suum non excusant a crimine timoris,
nec ipsam substantiam Dei sui a crimine corruptibilitatis. Si enim
incorruptibilis Deus, si incommutabilis, si incontaminabilis, si
immaculabilis, si impenetrabilis, quid ei factura erat gens illa