Deinde veni in has terras, hic septentrionem cui me crederem,
didici. Animadverti enim et saepe in sacerdotis nostri [Ambrosii] et
aliquando in sermonibus tuis [Theodore] cum de Deo cogitaretur, nihil
omnino corporis esse cogitandum, neque cum de anima; nam id est unum in
rebus proximum Deo. Sed ne in philosophiae gremium celeriter advolarem,
fateor uxoris honorisque illecebra detinebar; ut cum haec essem consecutus,
tum demum me, quod paucis felicissimis licuit, totis velis omnibusque remis
in illum sinum raperem, ibique conquiescerem, Aug. de vita beata, s. 4.

[149] Romanianus cognatus fuit Alypii (Aug. Ep. 27 ad Paulin.) indole
Augustino ipsi mirabili (c. Acad. i. 1. ii. 1.) "ab ineunte adolescentia
divitiarum circumfluentia exceptus," (ib.) et rebus, "quae putantur
adversis ex illecebrosis vitae gurgitibus ereptus." (ib.) Divitias ejus
amplissimas plus semel memorat Aug. (c. Acad. l. c.) tum quoque lites,
quibus exercitatus est, molestas, (c. Acad. l. c. ii. 1, 2.) et quibus
obnubilatum est ejus ingenium ita ut paene omnes lateret (c. Acad. ii, 2.)
tum vero maxima ejus erga Aug. ipsum beneficia, quem "adolescentulum
pauperem ad peregrina studia pergentem, et domo et sumtu et (quod plus est)
animo exceperit; patre orbatum amicitia consolatus sit, hortatione
animarit, ope adjuverit; Carthaginem, illustrioris professionis gratia,
remeantem necessariis omnibus sustentaverit;"--"postremo, quidquid de otio
meo modo gaudeo, quod a superfluarum cupiditatum vinculis evolavi, quod
depositis oneribus mortuarum curarum, respiro, resipisco, redeo ad me, quod
quaero intentissimus veritatem [Anno ante baptismum ejus haec scripta sunt]
quod invenire jam aggredior, quod me ad summum ipsum modum perventurum esse
confido, tu animasti, tu impulisti, tu fecisti." (c. Acad. ii. 2.) Eum, in
Manichaeorum haeresin "secum praecipitem dedit" Aug. (c. Acad. i. s. 3.)
unde etiam eum pariter emersisse sperandum est, cum Aug. scripta
diligentissime sibi comparaverit; (Ep. 27.) neque tamen diffitendum est,
Aug. tum in libris contra Academicos eum timide admodum ad veram hanc
philosophiam adhortasse, et Paulino commendasse, "qui ex omni, aut ex magna
parte per linguam ejus sanaretur." (ib.)

[150] Dolor, quod praecipue malum nonnulli arbitrantur, sive in animo sive
in corpore sit, nec ipse potest esse nisi in naturis bonis. Hoc enim ipsum
quod resistit ut doleat, quodam modo recusat non esse quod erat, quia bonum
aliquod erat; sed cum ad melius cog