riginis tanquam
radice, nascuntur. Op. Imp. c. Julian. vi. 5.

[157] Se ipsam ergo cogitans anima, secundum naturam suam ordinari appetat;
sub eo scilicet cui subdenda est, supra ea quibus praeponenda est: sub illo
a quo regi debet, supra ea quae regere debet. Aug. de Trin. l. x. c. 5. Sic
enim ordinata est, naturarum ordine non locorum, ut supra illam non sit
nisi ille. Idem, ibid. l. xiv. c. 14. Expedit inferius subjici superiori,
ut et ille qui sibi subjici vult quod est inferius se, subjiciatur
superiori suo. Aug. in Ps. 143. Vid. sup. ad i. 13.

[158] Superbia enim avertit a sapientia:--unde autem haec aversio, nisi dum
ille cui bonum est Deus, sibi ipse vult esse bonum suum, sicuti sibi est
Deus? Aug. de lib. Arb. l. iii. c. 24.

[159] Lectis Platonis paucissimis libris, cujus te esse studiosissimum
accepi, collataque cum eis, quantum potui, etiam illorum auctoritate, qui
divina mysteria tradiderunt, sic exarsi, ut omnes illas vellem ancoras
rumpere, nisi me nonnullorum hominum existimatio commoveret. Aug. de Vita
Beata, s. 4.

[160] Viderunt philosophi, suisque litteris multis modis copiosissime
mandaverunt, hinc illos, unde et nos, fieri beatos, objecto quodam lumine
intelligibili, quod Deus est illis, et aliud est quam illi, a quo
illustrantur, ut clareant, atque ejus participatione perfecti beatique
subsistant. Saepe multumque Plotinus asserit sensum Platonis explanans, ne
illam quidem, quam credunt esse, universitatis animam, aliunde beatam esse
quam nostram: idque esse lumen quod ipsa non est, sed a quo creata est, et
quo intelligibiliter illuminante intelligibiliter lucet.... Dicit ergo ille
magnus Platonicus, animam rationalem, (sive potius intellectualis dicenda
sit, ex quo genere etiam immortalium beatorumque animas esse intelligit,
quos in coelestibus sedibus habitare non dubitat,) non habere supra se
naturam, nisi Dei, qui fabricatus est mundum, a quo et ipsa facta est: nec
aliunde illis supernis praeberi vitam beatam, et lumen intelligentiae
veritatis, quam unde praebetur et nobis; consonans Evangelio, ubi legitur,
Fuit homo, &c. In qua differentia satis ostenditur, animam rationalem vel
intellectualem, qualis erat in Johanne, sibi lumen esse non posse, sed
alterius veri luminis participatione lucere. Hoc et ipse Johannes fatetur,
ubi ei perhibens testimonium dicit, "Nos omnes de plenitudine ejus
accepimus." De Civ. Dei, l. x. c. 2.

[161] Ita legerunt, ut notum est, Irenaeus, l. iii. c. 18, 21. (