enim te
quaerebant doctrinae fastu, exerentes potius quam tundentes pectora, et
adduxerunt sibi per similitudinem cordis sui conspirantes et socias
superbiae suae [Sidenote: Eph. 2, 2.]_potestates aeris hujus_, a quibus per
potentias magicas deciperentur, quaerentes mediatorem per quem purgarentur,
et non erat. [Sidenote: 2 Cor. 11, 14.]_Diabolus_ enim erat _transfigurans
se in Angelum lucis_. Et* multum illexit superbam carnem, quod carneo
corpore ipse non esset. Erant enim illi mortales et peccatores; tu autem,
Domine, cui reconciliari superbe quaerebant, immortalis et sine peccato.
[Sidenote: 1 Tim. 2, 5.]_Mediator_ autem _inter Deum et homines_, oportebat
ut haberet aliquid simile Deo, aliquid simile hominibus: ne in utroque
hominibus similis, longe esset a Deo; aut in utroque Deo similis, longe
esset ab hominibus, atque ita mediator non esset. Fallax itaque ille
mediator, quo per secreta judicia tua, superbia mereretur illudi, unum cum
hominibus habet, id est peccatum; aliud videri vult habere cum Deo, ut quia
carnis mortalitate[290] non tegitur, pro immortali se ostentet. Sed quia
[Sidenote: Rom. 6, 20.]_stipendium peccati mors est_, hoc habet commune cum
hominibus, unde simul damnetur in mortem.

[Sidenote: XLIII. Christus verus mediator.]

68. Verax autem mediator quem secreta tua misericordia demonstrasti
humilibus, et misisti ut ejus exemplo etiam ipsam discerent humilitatem,
_mediator ille Dei et hominum homo Christus Jesus_, inter mortales
peccatores et immortalem justum apparuit; mortalis cum hominibus, justus
cum Deo. Ut quoniam stipendium justitiae vita et pax est, per justitiam
conjunctam Deo evacuaret mortem justificatorum impiorum*, quam cum illis
voluit habere communem. Hinc* demonstratus est antiquis sanctis, ut ita
ipsi per fidem futurae passionis ejus, sicut nos per fidem praeteritiae,
salvi fierent. Inquantum enim homo, intantum mediator[291]; inquantum autem
Verbum, non medius, quia aequalis Deo, et Deus apud Deum, et simul* unus
Deus.

69. Quomodo[292] nos amasti, Pater bone, qui [Sidenote: Rom. 8, 32.]_Filio
tuo unico {203} non pepercisti, sed pro nobis impiis tradidisti eum_!
[Sidenote: Phil. 2, 6.]Quomodo nos amasti pro quibus ille, _non rapinam
arbitratus esse aequalis tibi, factus est subditus usque ad mortem crucis_;
unus ille [Sidenote: Ps. 87, 6-8.]_in mortuis liber, [Sidenote: Joh. 10,
18.]potestatem habens ponendi animam suam, et potestatem habens iterum
sumendi eam_[293]; pro nobis