ndum foris sensu quo potui, et attendi vitam corporis mei de me,
sensusque ipsos meos. Inde ingressus sum in recessus memoriae meae,
multiplices amplitudines plenas miris modis copiarum {201} innumerabilium;
et consideravi, et expavi, et nihil eorum discernere potui sine te, et
nihil eorum esse te inveni. Nec ego ipse inventor qui peragravi omnia, et
distinguere et pro suis quaeque dignitatibus aestimare conatus sum,
excipiens alia nuntiantibus sensibus, et interrogans alia mecum commixta
sentiens, ipsosque nuntios dignoscens atque dinumerans, jamque in memoriae*
latis opibus alia pertractans, alia recondens, alia eruens. Nec ego ipse
cum haec agerem, id est vis mea qua id agebam, nec ipsa eras tu, quia lux
es tu permanens quam de omnibus consulebam an essent, quid essent, quanti
pendenda essent: et audiebam docentem ac jubentem. Et saepe istud facio;
hoc me delectat, et ab actionibus necessitatis quantum relaxari possum, ad
istam voluptatem refugio. Neque in his omnibus, quae percurro consulens te,
invenio tutum locum animae meae nisi in te, quo colligantur sparsa
mea[288], nec a te quidquam recedat ex me. Et aliquando intromittis me in
affectum multum inusitatum introrsus ad nescio quam dulcedinem, quae si
perficiatur in me, nescio quid erit quod vita ista non erit. Sed recido in
haec aerumnosis ponderibus, et resorbeor solitis, et teneor, et multum
fleo, sed multum teneor. Tantum consuetudinis sarcina degravat*! Hic esse
valeo, nec volo; illic volo, nec valeo; miser utrobique.

[Sidenote: XLI. Triplex cupiditas.]

66. Ideoque consideravi languores peccatorum meorum in cupiditate triplici;
et dexteram tuam invocavi ad salutem meam. Vidi enim splendorem tuum corde
saucio, et repercussusdixi: "Quis illuc potest? [Sidenote: Ps. 30,
23.]_Projectus sum a facie oculorum tuorum._" Tu es Veritas super omnia
praesidens: at ego per avaritiam[289] meam non amittere te volui, sed volui
tecum possidere mendacium; sicut nemo vult ita falsum dicere, ut nesciat
ipse quid verum sit. Itaque amisi te, quia non dignaris cum mendacio
possideri.

[Sidenote: XLII. Nonnulli ad daemones tanquam redeundi ad Deum mediatores
infeliciter recurrerunt.]

67. Quem invenirem qui me reconciliaret tibi? Ambiendum* mihi fuit ad
Angelos? Qua prece? quibus sacramentis? Multi conantes ad te redire, neque
per seipsos valentes, sicut audio, tentaverunt haec, et inciderunt in
desiderium

{202} curiosarum visionum, et digni habiti sunt illusionibus. Elati