us. Pro salute autem cujusquam cum te rogo,
alius multum differens finis est intentionis meae; et te facientem quod
vis, das* mihi, et dabis libenter sequi.
57. Verumtamen in quam multis minutissimis et contemptibilibus rebus
curiositas quotidie nostra tentatur*; et quam saepe labamur, quis enumerat?
Quoties narrantes inania, primo quasi toleramus ne offendamus infirmos,
deinde paulatim libenter advertimus! Canem currentem post leporem jam non
specto, cum in circo fit: at vero in agro, si casu transeam, avertit me
fortassis et ab aliqua magna cogitatione, atque ad se convertit illa
venatio; non deviare cogens corpore jumenti, sed cordis inclinatione. Et
nisi jam mihi demonstrata infirmitate mea, cito admoneas, aut ex ipsa
visione per aliquam considerationem in te assurgere, aut totum contemnere
atque transire, vanus hebesco. Quid cum me domi sedentem stellio muscas
captans, vel aranea retibus suis irruentes implicans, saepe intentum facit?
Num quia parva sunt animalia, ideo non res eadem geritur? Pergo inde ad
laudandum te, creatorem mirificum atque ordinatorem rerum omnium, sed non
inde esse intentus incipio. Aliud est cito {197} surgere, aliud est non
cadere. Et talibus vita mea plena est, et una spes mea magna valde
misericordia tua. Cum enim hujuscemodi rerum conceptaculum* fit cor
nostrum, et portat copiosae vanitatis catervas, hinc et orationes nostrae
saepe interrumpuntur atque turbantur, et ante conspectum tuum dum ad aures
tuas vocem cordis intendimus, nescio unde irruentibus nugatoriis
cogitationibus res tanta praeciditur. Numquid etiam hoc inter contemnenda
deputabimus, aut aliquid nos reducet in spem, nisi tota misericordia tua*,
quoniam coepisti mutare nos?
[Sidenote: XXXVI. Ut se habet ad tertium tentationis genus, quod est
superbiae.]
58. Et tu scis quanta ex parte mutaveris, qui me primitus sanas a libidine
vindicandi me, ut _propitius_ fias etiam caeteris [Sidenote: Ps. 102,
3-5.]_omnibus iniquitatibus meis, et sanes omnes languores meos, et redimas
de corruptione vitam meam, et corones me in miseratione et misericordia, et
saties in bonis desiderium meum_; quia* compressisti a timore tuo superbiam
meam, et mansuefecisti jugo tuo cervicem meam. Et nunc porto illud, et
[Sidenote: Mat. 11, 30.]_lene est_ mihi, quoniam sic promisisti et fecisti;
et vere sic erat, et nesciebam, quando id subire metuebam.
59. Sed numquid, Domine, qui solus sine typho dominaris, quia solus verus
Dominus es qui non habe
|