ro, pri la Blua Sorcxisto, pli
ol pro bedauxro pri sia propra malbonfarado. Ecx tiam ne forte impresis
lin tio, ke lia petolajxo kredeble sin montros tre grava afero; kaj post
iom da tempo li visxis la okulojn kaj, kolektinte siajn ideojn, li
ankaux kolektis la hometojn, kaj ilin kunarangxis cxe unu ekstremajxo de
la regxa mangxotablo.

Ili farigxis tiel cxarma bildo, en siaj ceremoniaj roboj kaj etaj
juveloj, ke Vanc' estis de ili ravata, kaj deklaris ke ili estas pli
interesaj ol blankaj musoj aux ecx kobajoj. Cetere li povis auxdi ilin,
se li auxskultis tre atente, disputantajn kaj kulpigantajn, unu la
aliajn, pri la okazintajxo; kaj tio sxajnis al la malica Princo tiel
ridinda, ke li frotis la manojn kaj vere dancadis pro gxojo.

Sed kiam la palaca kato eksaltis sur la Cxefkancelieron kusxantan sur la
fenestro, kaj lin forportis en la busxo, nur tiam Vanc' komencis iom
timi, kaj kompreni ke (cxar estas lia kulpo, ke la tuta familio jam ne
povas sin defendi) li mem nun devas gxin gardi kaj protekti kontraux
dangxeroj.

Li malfacile sukcesis liberigi la Cxefkancelieron de la fauxko de la
regxa kato, kaj tuj komencis kasxi la malgrandajn familianojn en
senriskaj lokoj por la nokto. Kelkajn li enmetis en la vitrajn
lilitasojn de la lustroj; aliajn, en la fendetojn de la oraj ornamajxoj
sur la muro; kaj, por la Geregxoj kaj la dekdu Princinoj, li trovis
belan cxambron en rozerugxa porcelana konko, kiu pendis de la plafono
per argxentaj cxenoj, kaj estis kutime uzita por la bruligado de
parfumoj kaj spicoj, por bonodorigi la aeron en la mangxocxambro.

Farinte tion, la Princo iris por enlitigxi; sed la palaco sxajnis tre
malplena kaj silenta, kaj la Princo sin trovis tiel malkuragxa kaj
timigita, ke eble li tute ne ekdormus, se li ne estus kontentigita per
la penso, ke almenaux ne okazos morgauxaj lecionoj; cxar la instruisto
estas tro malgranda por instrui lin, kaj la gepatroj tro etaj por lin
obeigi.

"Mi iros al la konfitajxejoj," li dormeme murmuris en si. "Nun estas
neniu, kiu min malhelpos. Matene mi komencos per la prunoj kaj la mielo,
kaj mi havos tiom da fruktokukajxo kaj makaronoj, kiom mi iel povos
mangxi."

Sed, malfelicxa Princo! Je la mateno li eksciis, ke liaj intencoj tute
ne realigxos. Kiam li malsupreniris por matenmangxi, malsagxe revanta
pri kolomba pastecxo, alauxdajxo kun spicsauxco, forta kafo (kiun oni
permesis al la Princo nur je festotagoj), kaj sennombraj rostitaj
buterpanoj kaj marmelad