stas tute negravaj; kaj li tial malfermis la skatolon, kaj
elmontris siajn malgrandajn parencojn, dum la kampuloj kriridis pro la
gestoj kaj gracimovoj de la hometoj, kaj al ili donacis cxiuspecajn
kuketojn, fruktojn kaj bombonojn, por vidi ilin mangxi. La Kortega
Pastro aparte amuzis la terkulturistojn, cxar li ekkaptis la solan
sukermigdalon, kaj tuj forkuris en angulon, sekvata de la tuta hometaro,
cxiuj malpacantaj kaj disputantaj kiel eble plej maldece. Cxi tiu
vidajxo tiel placxis al la kamparanoj, ke ili donis al Vanc' multe da
bonaj argxentmoneroj; pro kio, li fine povis acxeti por si matenmangxon,
kvankam vi povas certigxi, ke li ne acxetis gxin de la maljunulino, kiu
antauxe lin mokis.

Kiam li jam finis sian mangxadon, sidante sur la herbo antaux budo, kie
oni vendis kokpastecxojn, li levigxis kaj gxentile demandis la
kamparanojn pri la vojo al la domo de la Komikulo.

"Malproksima estas la domo," ili kriis, "sed la Komikulo estas cxi tie
cxe la Foiro, se vi nur povos trovi lin. Oni ne cxiam povas lin trovi."

"Tiu cxi estas la Komikulo," kriis gxoja vocxo. "Tiu cxi estas mi. Jen
mi estas. Kial vi ne kaptas min?"

CXAPITRO XIII

Vanc' ekrigardis kaj vidis, saltetantan kaj cxirkauxdancantan malantaux
proksima budo, grasan hometon verde vestitan, kaj supersxutitan per
flirtantaj rubandoj kaj tintantaj sonoriletoj. Li sxajnis tiel viva kaj
gaja, ke unuavide la Princo estis tute cxarmita; sed baldaux li pensis
ke lia aspekto estas pli agrabla ol lia konduto; cxar la Komikulo volis
halti nek por paroli nek por auxskulti, sed kuradis kaj saltetadis
cxirkauxe, kaj sin kasxadis post budoj kaj grupoj da kamparanoj
tiamaniere, ke Vanc' malesperis, iam ajn ekscii de li: kie logxas la
Fragokolora Sorcxisto.

"Mi volas kun vi paroli, se placxas al vi," kriis la Princo. "Estas io,
kion mi devas al vi diri, vere mi devas."

"Do min kaptu!" ekkriis la Komikulo. "Sekvu min. Kurcxasu min. Hupla!
Jen vi vidas min, jen vi ne vidas. Hura, pro mi kaj miaj kruroj!"

For rapidiris la Komikulo, kaj for kuregis la kolera Princo, lin
sekvanta. Sed Vanc' baldaux sciigxis, ke tute malutile estas peni tiel
rapidirantan kuranton ekkapti; tial li haltis, varmega, senspira kaj
laca, dum cxiuj kampuloj mantenis la flankojn por ne krevi pro ridado,
kaj kriis:

"Hura, pro la Komikulo!"

"Cxu vi cedas?" demandis la Komikulo, kiam Vanc' sin sidigis apud sia
skatolo kaj visxis la frunton varmegan.

"Kompreneble jes," malafabl