o, estis grava renverso al liaj esperoj, trovi en
la mangxocxambro, pasxegantan tien kaj reen, la kruelan kaj furiozan
Generalon Bopi; kiu, bonsxance por si, faris cxasadon en la arbaro la
hierauxan tagon, kaj tial konservis sian plenan amplekson. Li jam
eltrovis la staton de la palacaj aferoj kaj, anstataux malgxojigxi pro
tio, li evidente estis tre felicxa, kaj intencis plejeble profiti pro la
okazintajxo. Li estis surmetinta la plej belan regxan kronon, kiun oni
nur surportas dum gravaj festtagoj, kaj, kovrinte la sxultrojn per
mantelo el regxa ermenfelo, li fiere paradiris tien kaj reen, tre
kontenta pri siaj novaj insignoj kaj la rezultanta sento de potenco.

Vanc' neniam povis diri, kiel gxi okazis, sed li subite eltrovis, ke
detruitaj estas liaj revoj pri la agado laux lia bontrovo, kaj la
lauxvola ordonado al la servistoj; kaj li trovis sin elpelita, kaj
sxovita eksteren sur la sxtuparon de la palaco;--li mem, la Princo
heredonta la regxan tronon, estis forpusxita for de sia propra pordo,
kaj ordonita forlasi la regnon, aux la morton atendi.

"Sed mia familio!" kriis Vanc', "mi ilin kasxis for de la kato, kaj nun
ili malsategos. Neniu krom mi mem povos ilin trovi!"

"Pri ilia malsatego mi ne gxenas min," indiferente respondis la
Generalo, "sed mi preferas ke la palaco estu liberigita de la tuta
fiinsektaro; tial vi povas enveni kaj ilin kolekti. Sed rapidu, aux mi
instigos la regxajn sanghundojn kontraux vin."

Post tiel bruta minaco, la kompatinda Princo rapidis por kunigi siajn
parencojn el la fendetoj kaj anguloj, en kiuj li estis kasxinta ilin. Li
estis ilin sxovanta en siajn posxojn, ne pensante pri iliaj sentoj, kiam
li okaze rememoris la pupdomon de siaj fratinoj, kiu ne nur enhavis
suficxe da dormocxambroj, salonoj kaj mangxocxambroj, sed ankaux estis
bone provizita per cxio, kion la koroj de hometoj povas deziri. Cxi tiun
li humile petis de la nova regxo, kaj gxin ricevinte li enpakis siajn
familianojn, kiel eble plej bone zorganta pri ilia komforto.

Grimacanta lakeo ligis la dometon sur la dorson de la Princo, sammaniere
kiel stratorgenisto portas sian orgeneton, kaj poste eligis lin el la
palaco per subita pusxo, kiu preskaux sxovis lin kapantauxen al la fundo
de la sxtuparo. Antaux li kuris ridantaj pagxioj, kaj la Princo
rememoris, ke li multfoje ektiris iliajn nazojn, kaj enpikis la krurojn
per pingloj. Cxiu sxajnis kore felicxa vidante lin foriri.

"Koran adiauxon al fripona kanajlo!" diris