e, Vanc' okaze rememoris ke, antaux kelkaj tagoj, kiam li
turmentadis siajn fratinojn, tiujn dekdu modelojn de konveneco, kaj
plenigis iliajn bluajn okuletojn per larmoj, forprenante iliajn
ludilojn, li uzis precize tiujn samajn vortojn. Li iom klinis la kapon;
tamen, decidinte montri sentiman mienon, li diris: "Ne parolu sensence!
Diru al mi la vojon al la Fragokolora Sorcxisto cxi tiun minuton!"

Sed, liasurprize, kie estis starinta la stranga maljunulo, tie nur estis
ruste nigra korvo, tre cxifita kaj difektita, sed havanta rimarkindan
paron da rugxe brilantaj okuloj.

CXAPITRO VI

"Mi devas atentigi vin," severe diris la korvo, "ke, konsiderante la
fakton, ke neniu vin invitis al cxi tiu koncerto, kaj ke vi ne havas
bileton por rezervita sidloko, sxajnus pli dece, se vi restus kvieta, ne
interrompante la koncerton."

"Koncerton!" ekkriis Vanc' konfuzite. "Ne estas koncerto!"

"Sed estos," respondis la birdo, pli severe ol antauxe. "Mi mem estas
kantonta. Unue, mi kantos amkanton. Silentu!"

Kaj, sen pli da preparado, gxi komencis, per terure rauxka kaj rompita
vocxo:

"Snip-snap, frip-frap,
Bunga li, tiu cxi kagx';
Gxip-gxap, nip-nap,
Tungati tinum, gxi mi sap',
Donu botelon fromagx'."

"Ho, fi!" kriis la Princo, "Vi vere devas scii, ke tio estas
sensencajxo! Gxi certe signifas nenion."

"Kiel vi scias?" demandis la korvo, rigardegante la Princon per gxia
briletanta okulo. "Cxu vi komprenas la lingvon de amo?"

"Ne," pli humile diris Vanc', "mi devas konfesi, ke ne; kvankam mi cxiam
auxdis, ke gxi estas tre vanta."

"Parolante pri la limoj de reg--" malatente komencis la korvo; sed la
Princo tuj interrompis.

"Neniu estis parolanta pri limoj," li akre diris; "vi mem tion
elpensis."

"--no," trankvile dauxrigis la korvo, tute ne atentante la interrompon
de la Princo, sed flanken turnante la kapon, kaj malice elrigardante el
unu okulo, "estas tre utile koni ilin, kaj ekzistas diversaj metodoj
ilin lerni. Kelkaj personoj lernas ilin en lernejo; tio estas unu
metodo; kelkaj vojagxas; tio estas--"

Sed, antaux ol gxi povis dauxrigi la frazon, Vanc' ekprenis sxtonon kaj
gxin jxetis al la birdo. Terure blekante, la korvo suprenflugis en la
aeron, rondirante pli kaj pli supren, gxis kiam gxi malaperis en la
zenito.

"Dek kontraux unu mi vetas, ke tio estis Baptopatrino mem," malkontente
murmuris Vanc', reprenante la skatolon kaj ekirante laux la polva vojo.

La tutan ceteran