n solan amikon mi perdis. Mi
volus scii kion signifas 'flubalu'."

Sed tio estis tiel malfacile solvebla problemo, ke fine Vanc' decidis
gxin forlasi. Do, sxultriginte sian sxargxon, li vigle ekiris laux la
sxoseo, ne kuragxante resti gxis la taglumo, pro timo ke la grandegulo
vekigxos kaj, eltrovante la foreston de sia kaptito, sekvos lin kaj lin
reportos al la terura kastelo de Bogarru.

CXAPITRO XII

La tutan nokton Princo Vanc' piediris sub la steloj kaj, ecx por
enspiri, ne haltis gxis kiam li vidis la cxielon rugxigxantan pro la
venonta sunlevigxo; tiam, transgrimpinte brancxobarilon, li kusxigxis
per gxi sxirmita, kaj tuj ekdormis profunde.

Kiam li vekigxis, la suno alte sin montris, kaj li ekauxdis grandan
bruadon de sonoriloj, trumpoj kaj tamburoj, kvazaux li estus meze de ia
festo. Frotante la okulojn, li levigxis, kaj eltrovis ke li ekdormis sur
kampo, kiu nun estis gaja pro centoj da festantoj. Flagoj flirtadis
super tendoj kaj budoj; muzikistaroj ludis; vitrofaristoj kaj
jxonglistoj faradis siajn mirindajxojn; gaje vestitaj kamparanoj kantis,
dancis kaj festenis; kaj plie sin montris cxiuspecaj spektakloj,
balanciloj kaj karuseloj, suficxaj por kauxzi tutan kapturnigxon.

La Princo estis tiel ravata, ke li ecx iom forgesis sian malsaton kaj
lacecon, kaj cxirkauxiris de unu vidindajxo al alia, kriante "hura!",
dum la jxonglistoj kaj sxnurdancistoj prezentis siajn kuriozajn kaj
dangxerajn ludajxojn. Fine li alvenis al budo, kie maljunulino kuiris,
en kaldrono super fajro, vaporigxantan viandsupon, kiu al la malsata
Princo sxajnis eligi pli agrablan odoron ol ia ajn supo, kian li dum la
tuta vivdauxro iam flaris.

"Ha!" li avide ekkriis, "tiu odoras bonege, patrineto!"

"Jes," respondis la maljunulino, "kaj vere gxi devus; cxar gxi enhavas
bluajn kolombojn, belgrasan kokon, tri sovagxajn leporojn, kaj cxiun
legomon kaj bongustan kreskajxon, kiu sin trovas en Gajlando. Cxu vi
deziras plenpelvon?"

"Certe, mi deziras! Kaj granda estu la pelvo!" diris la Princo,
atendante dum la maljunulino plenigis lignan pelvon per la alloga
boletajxo.

"Jen!" sxi ekkriis, al li proponante gxin, "jen gxi estas; kaj suficxe
bongusta por regxa princo, se oni permesos ke mi, kiu gxin faris, diru
tion. Unu argxentmoneron, mia bela junulo, kaj gxi estos la via."

"Sed," balbutis la Princo, per busxo malsekigxanta pro la bona odoro,
"sed mi ne havas argxentmoneron. Se vi nur volos doni gxin je kredito,
mi vin pa