gende gestadig door. Phileas Fogg zat in zijn hoek gedoken en sprak
geen woord. Passepartout, nog eenigszins onthutst, drukte onwillekeurig
het valies met banknooten stijf tegen zich aan.

Maar de trein had Sydenham nog niet gepasseerd, of Passepartout uitte
een kreet van wanhoop.

"Wat is er?" vroeg Fogg.

"Ik heb ... in mijne gejaagdheid ... in mijn ... iets vergeten...."

"Wat?"

"Om de gaskraan in mijne kamer uit te draaien!"

"Zoo vriend," antwoordde Fogg koel, "dan brandt die voor uwe rekening!"

VIJFDE HOOFDSTUK.

Waarin een nieuw efect aan de Londensche Beurs komt.

Toen Phileas Fogg Londen verliet, dacht hij zeker niet dat zijn vertrek
zulk een opzien zou baren. Eerst bracht het verhaal der weddenschap
eene ware gisting te weeg onder de leden der Reform-club; vervolgens
plantte zich die beweging voort door de dagbladen en correspondentien
tot het londensche publiek en al de inwoners van het gansche Vereenigde
Koninkrijk. De reis om de wereld werd besproken, betwist, ontleed,
met zooveel hartstocht en ijver, alsof er sprake was van eene nieuwe
Alabama-quaestie.

De een was de partij van Phileas Fogg toegedaan, de ander--en deze
had weldra verreweg de meerderheid--was tegen hem. Een reis om de
wereld in tachtig dagen was goed in theorie en op papier; in dat
minimum van tijd, met de middelen van aansluiting, die tegenwoordig
in gebruik waren, was zij niet alleen onmogelijk, maar onzinnig.

De Times, de Standard, de Eveningstar, de Morning Chronicle en twintig
andere bladen, die veel gelezen werden, verklaarden zich tegen den
heer Fogg. Alleen de Daily Telegraph was tot op zekere hoogte van
zijne meening.

Phileas Fogg werd voor dwaas, buitensporig, ja gek verklaard, en in
zijn medeleden van de Reform-club werd het zeer afgekeurd dat zij
zulk eene weddenschap hadden aangenomen, die duidelijk een verzwakking
van Fogg's geestvermogens verried.

Zeer heftige, maar logische artikels verschenen over deze quaestie. Men
weet dat Engeland in alles, wat met aardrijkskunde in verband staat,
steeds veel belang stelt. Daar was dan ook geen lezer, tot welken
stand hij behoorde, die niet de kolommen, welke over de zaak van
Phileas Fogg handelden, verslond.

In de eerste dagen waren eenige vermetelen, hoofdzakelijk vrouwen,
op zijne hand, vooral toen de Illustrated Londen News zijn portret
uitgaf naar de photografie die in de archieven van de Reform-club
bewaard werd.

Eenige heeren durfden zeggen:--Wel ze