over den heer Francis Cromarty geen geheim
gemaakt van zijne reis om de wereld noch van de voorwaarden, waaronder
hij die volbracht. De generaal zag in die weddenschap slechts eene
buitensporigheid zonder nut, waaraan vooral ontbrak het "rond gaan
goeddoende", dat elk redelijk man moet bezielen. Zooals deze gentleman
reisde, ging hij bepaald rond zonder iets te doen, voor zich zelven
zoo min als voor anderen.
Een uur nadat hij Bombay had verlaten, had de trein de viaducts
gepasseerd, het eiland Salsette doorsneden en volgde hij den weg over
het vasteland. Bij het station Callian liet hij rechts den tak liggen
die over Kandallah en Pounah naar het zuidoosten van Indie loopt,
en bereikte hij het station Pauwell. Daar drong hij het oostelijk
Ghates-gebergte met zijne vele ketenen binnen, waarvan de onderste
zijden van basalt zijn gevormd en de kruinen met dennenbosschen
zijn begroeid.
Van tijd tot tijd wisselden Phileas Fogg en Francis Cromarty een
enkel woord. Op dit punt vatte de generaal het gesprek weder op,
dat telkens afgebroken was en zeide:
"Voor eenige jaren, mijnheer Fogg, zoudt gij op deze plek een oponthoud
hebben gevonden, dat uwe reis onmogelijk had gemaakt."
"Waarom, mijnheer Francis?"
"Omdat de trein ophield aan den voet van dit gebergte, dat men in een
palankijn of op een bergpaard had moeten oversteken tot het station
Kandallah op de tegenover liggende helling."
"Dit oponthoud zou volstrekt geen beletsel zijn geweest voor het
nakomen van het programma mijner reis," antwoordde Fogg; "ik heb wel
degelijk op eenige hinderpalen gerekend."
"Intusschen, mijnheer Fogg," hervatte de generaal, "hebt gij toch
gevaar geloopen u eene groote moeielijkheid op den hals te halen door
dat avontuur van uw bediende."
Passepartout, die zijne voeten onder zijn reisdeken had verborgen,
sliep gerust en dacht er niet aan dat het gesprek hem gold.
"Het engelsch gouvernement," ging sir Francis voort, "is zeer streng,
en terecht, voor zulke overtredingen. Het stelt er boven alles prijs
op, dat men de zeden en den godsdienst der Hindoes eerbiedigt en als
men uw bediende gevangen genomen had...."
"Welnu, als hij gevangen was genomen," antwoordde Fogg, zou hij
veroordeeld zijn en zijne straf hebben ondergaan en daarna weder
rustig naar Europa zijn teruggekeerd. Ik zie volstrekt niet in,
in welk opzicht dit de reis van zijn meester had kunnen vertragen."
Daarop hield het gesprek weder op. Gedurende den nacht tr
|