ten varen.

Toen zij twee uur afgelegd hadden, liet de gids den olifant stil
houden en gaf hem een uur rust. Het dier verslond takken en struiken,
na zijn dorst in een plas gelescht te hebben. Sir Francis Cromarty vond
deze halt volstrekt niet onaangenaam. Hij was als geradbraakt. Fogg
was even vlug alsof hij pas uit zijn bed kwam.

"'t Is of hij van ijzer is!" zeide de majoor, hem met bewondering
aanziende.

"Van gesmeed ijzer," antwoordde Passepartout, die bezig was om een
klein dejeuner gereed te maken.

Ten twaalf uur gaf de gids het sein om weder verder te reizen. Het
land begon hoe langer hoe woester te worden. Op de groote bosschen
volgde kreupelhout van tamarinden en kleine palmboomen, daarop
uitgestrekte dorre vlakten, begroeid met lage heesters en bezaaid met
syenietblokken. Dit geheele hooge gedeelte van Bundelkund wordt door
reizigers zeer weinig bezocht; het is bewoond door een dweepzieken
volksstam, versteende aanhangers der vreeselijkste instellingen van
den hindoeschen godsdienst. De engelschen hebben hun gezag nog niet
kunnen uitbreiden over dit gebied, dat geheel onder de heerschappij
der rajahs staat, daar het hoogst moeielijk is de bevolking te bereiken
in de ontoegankelijke schuilplaatsen der Vindhias.

Verscheidene malen zag men troepen woeste Indiers, die hun toorn aan
den dag legden bij het zien van het vlugge viervoetige dier. De Parsi
ontweek hen zooveel mogelijk, daar hij hunne ontmoeting vreesde. Men
bespeurde op deze reis zeer weinig dieren, slechts eenige apen, welke
dan honderden sprongen en allerlei grimassen maakten en vluchtten,
tot groot vermaak van Passepartout.

Slechts eene gedachte kwelde den armen knecht onophoudelijk. Wat of
toch Phileas Fogg met zijn olifant zou doen als hij aan het station
van Allahabad zou zijn aangekomen? Zou hij hem meenemen? Dat was toch
onmogelijk! De prijs van het vervoer, gevoegd bij den inkoopprijs,
zou hem zijn fortuin kosten. Zou men hem verkoopen, of hem de
vrijheid hergeven? Men mocht voor zulk een achtenswaardig dier toch
wel eenige egards hebben. Zou Fogg hem misschien aan Passepartout
present doen? Wat zou hij zelf er dan mee beginnen? Hij kon dit maar
niet uit zijn hoofd zetten.

Ten acht uur 's avonds had men de hoofdketen der Vindhias overgestoken,
en de reizigers maakten nu eene halt aan den voet der noordelijke
helling, in een bouwvallige bungalow.

Men had dien dag ongeveer vijf en twintig mijlen afgelegd en moest
er juist nog ev