. Gewoonlijk
is de chineesche zee onstuimig, daar zij blootgesteld is aan geweldige
stormvlagen, vooral in den tijd der dag- en nachtevening en men was
nu in de eerste dagen van November.

Voor den schipper zou het voordeeligste geweest zijn de passagiers naar
Yokohama te brengen, daar hij per dag werd betaald. Maar het zou eene
te groote roekeloosheid zijn geweest dien overtocht te wagen in de
gegeven omstandigheden; het was reeds eene stoutmoedige onderneming,
zoo al geene gewaagde, om naar Shangai te gaan. Maar John Bunsby had
vertrouwen in de Tankadere, die als een meeuw over de wateren schoot,
en misschien vertrouwde hij niet ten onrechte.

Gedurende de eerste uren van den dag bewoog de Tankadere zich in
de wateren van Hong-Kong en hoe de wind ook blies, zij hield zich
uitnemend.

"Het zal wel niet noodig zijn, schipper, u den meest mogelijken spoed
aan te bevelen," zeide Phileas Fogg, op het oogenblik dat de schoener
in volle zee kwam.

"Mijnheer kan volkomen op mij vertrouwen," antwoordde John Bunsby. "Wat
de zeilen betreft, ik heb er zooveel op, als het schip maar dragen
kan. Vliegers boven de bezaan zouden niets geven en de vaart maar
belemmeren."

"Dit is uw vak en niet het mijne, schipper; ik laat het op u aankomen."

Phileas Fogg, recht overeind, met de beenen wijd van elkaar en zoo
stevig op zijne voeten als een matroos, zag naar de onstuimige zee. De
jonge vrouw, die op het achterdek gezeten was, voelde zich aangedaan
bij het beschouwen van dien oceaan, die reeds in de schemering was
gehuld en dien zij op dat tengere bootje moest trotseeren.

Boven haar zwollen de groote zeilen; de schoener, door den wind
gedragen, scheen door de lucht te vliegen.

De nacht viel. De maan was in haar eerste kwartier en haar zwak
schijnsel verdween weldra in de nevelen van den horizon. Wolken
kwamen uit het oosten opzetten en bedekten reeds een gedeelte van
het uitspansel.

De schipper zorgde dat zijn seinlantarens in orde waren, een
voorzichtigheidsmaatregel, die niet mag worden verzuimd in deze druk
bevaren zee, vooral in de nabijheid der kusten.

Het gebeurde niet zelden, dat schepen werden aangevaren en bij de
snelheid, waarmede zij zich bewoog, zou de schoener bij den eersten
schok zijn verbrijzeld.

Fix kwam op de voorplecht. Hij bleef op een afstand, daar hij wist,
dat Fogg niet van praten hield. Bovendien stuitte het hem tegen de
borst om te praten met dien man, wiens beleefdheden hij genoot. Hij
dach