tijd aan deze methode onderworpen en had de
mutsh zich nog niet geopenbaard.

Kiouni--zoo heette het dier--kon evenals alle olifanten langen
tijd hard loopen en daar Fogg geen ander vervoermiddel bekomen kon,
besloot hij dit te bezigen.

Maar de olifanten zijn duur in Indie en zij begonnen er schaarsch te
worden. De mannetjes, de eenigen die in den circus gebruikt kunnen
worden, zijn zeer gezocht. Deze dieren telen slechts weinig voort,
wanneer zij tam zijn gemaakt, zoodat men ze slechts krijgen kan door
er jacht op te maken. Zij worden dan ook met zeer veel zorg verpleegd
en toen Fogg aan den inlander vroeg of hij zijn dier wilde verhuren,
weigerde deze kortaf.

Fogg hield aan en bood een buitengewoon hoogen prijs, 10 pond
sterling per uur. Dit werd geweigerd. 20 pond. Ook dit werd niet
aangenomen. 40 pond. Evenmin. Passepartout stampvoette van woede bij
elke weigering. Maar de inlander bood weerstand aan de verzoeking.

Nochtans, het was eene goede som. Aannemende, dat de olifant vijftien
uren noodig had om naar Allahabad te komen, zou hij zijn eigenaar
600 pond of f 7200 opbrengen.

Phileas Fogg maakte zich geen oogenblik driftig. Hij sloeg den inlander
voor diens olifant te verkoopen en bood hem 1000 pond sterling. De
eigenaar wilde niet toeslaan. Misschien begreep hij, dat hij nog
betere zaken kon maken.

Sir Francis Cromarty trok Fogg ter zijde en raadde hem aan niet
verder te gaan en eerst eens te overwegen. Phileas Fogg antwoordde,
dat hij niet gewoon was iets te doen zonder vooraf na te denken,
maar dat het eene weddenschap gold van 20,000 pond; dat die olifant
onmisbaar voor hem was en dat hij hem dus hebben moest, al zou hij
er twintig maal den prijs voor betalen.

Fogg keerde daarop tot den inlander terug, wiens kleine oogen,
die glinsterden van hebzucht, genoeg bewezen dat het slechts eene
quaestie van geld was. Achtereenvolgens bood Fogg hem 1200, 1500,
1800, eindelijk 2000 pond. Passepartout, gewoonlijk vuurrood, werd
bleek van ontroering.

Voor 2000 pond stond de inlander zijn olifant af.

"Bij mijn muilen!" riep Passepartout, "dat is een hooge prijs voor
olifantenvleesch."

Toen de koop gesloten was, kwam het er slechts op aan een gids te
vinden. Dit was gemakkelijker. Een jeugdige Parsi, met een verstandig
uiterlijk, bood zijne diensten aan. De heer Fogg nam hem aan en
beloofde hem eene rijke belooning, wat het plichtgevoel van dezen
gids in hooge mate ontwikkelde.

De olifant werd ters