c. 30 sqq.

[48] Decalogus enim legis decem praecepta habet, quae sic sunt distributa,
ut tria pertineant ad Deum, septem pertineant ad homines.--Ad primum
praeceptum tres chordae pertinent, quia Deus est Trinitas. Ad alterum vero
praeceptum, id est, ad dilectionem proximi, septem chordae: quomodo vivatur
inter homines.--Haec jungamus illis tribus ad dilectionem Dei
pertinentibus, si in psalterio decem chordarum volumus cantare canticum
novum.--Ut autem cantet canticum novum, sit novus homo.--Si dilectione
facitis, canticum novum cantatis: si timore facitis, facitis tamen,
portatis quidem psalterium, sed nondum cantatis: si autem nec hoc facitis,
projicitis ipsum psalterium. Melius est vel portare, quam projicere: sed
rursus, melius cum voluptate cantare, quam cum onere portare. Aug. Serm. 9.
de x Chordis, c. 5, 6, 7.

[49] Honor hominis verus est imago ac similitudo Dei, quae non custoditur
nisi ad ipsum, a quo imprimitur. Tanto magis itaque inhaeretur Deo, quanto
minus diligitur proprium. Aug. de Trin. xii. 11.

[50] Cave putes quidquam potuisse verius dici quam id quod dictum est,
_Radicem omnium malorum esse avaritiam_ (1 Tim. 6, 10.) h.e. plus velle
quam sat est. Tantum autem sat est, quantum sibi exigit naturae in suo
genere conservandae modus. Avaritia enim--non in solo argento vel in
nummis--sed in omnibus rebus quae immoderate cupiuntur intelligenda est,
ubicunque omnino plus vult quisque quam sat est. de Lib. Arb. l. iii. s.
48. Hoc est quod persuasum est [Adamo et Evae] ut suam potestatem nimis
amarent, et, cum Deo pares esse vellent, illa medietate, per quam Deo
subjecti erant, et corpora subjecta habebant,--male uterentur, i.e. contra
legem Dei; atque ita quod acceperant amitterent; dum id quod non
acceperant, usurpare voluerunt. Aug. de Gen. c. Man. l. ii. s. 22.

[51] Tantum porro opportunitatis affert ad aliquid agendum seu non agendum
temporum secreta distinctio, ut nunc melius faciat qui nec unam duxerit,
nisi se continere non possit. Tunc autem, etiam plures inculpabiliter
ducebant et qui facilius continere possent, nisi aliud pietas illo tempore
postularet. August. de Bono Conjugali, c. 15.

[52] c. Faust. l. xxii. c. 71. Quid ergo jam de exspoliatis Aegyptiis
Faustus objicit, nesciens quid loquatur? Quod faciendo Moyses usque adeo
non peccavit, ut non faciendo peccaret. Deus enim jusserat qui utique novit
non solum secundum facta, verum etiam secundum cor hominis, quid
unusquisque, vel per quem