eras, et longe ab illa patria projectus eras; et
fluctibus hujus saeculi interrupta est via, et qua transeatur ad patriam
non est, nisi ligno porteris. Ipse factus est via, et hoc per mare;--tu,
qui quomodo ipse ambulare in mari non potes, navi portare, ligno portare:
crede in crucifixum et poteris pervenire. Aug. in Joan. tract. ii. s. 4.

[22] Cicero, Tuscul. i. c. 26.

[23] In Eunucho, act. iii. scen. 5. cf. Aug. de Civ. Dei, l. ii. c. 7 sqq.

[24] Aeneid. i. 36-75.

[25] Nihil est esse, quam unum esse. Itaque in quantum quidque unitatem
adipiscitur, in tantum est. Unitatis est enim operatio convenientia et
concordia, qua sunt, in quantum sunt. Nam simplicia per se sunt, quia una
sunt; quae autem non sunt simplicia, concordia partium imitantur unitatem,
et in tantum sunt, in quantum assequuntur. Aug. de moribus Manich. c. 6.

[26] Ut enim in circulo quantumvis amplo unum est medium quo cuncta
convergunt, quod centrum geometrae vocant, et quamvis totius ambitus partes
innumerabiliter secari queant, nihil tamen est praeter illud unum, quo
caetera pariliter dimetiantur, et quod omnibus quasi quodam aequalitatis
jure dominetur. Hinc vero in quamlibet partem si egredi velis, eo
amittuntur omnia, quo in plurima pergitur. Sic animus a seipso fusus,
immensitate quadam diverberatur, et vera mendicitate conteritur, cum eum
natura sua cogit, ubique unum quaerere, et multitudo non sinit. Aug. l. i.
de Ordine, c. 2. vide inf. l. ix. c. 4. s. 10. et xii. c. 16. sub fin.

[27] Fingis enim est, facis, formas, plasmas--Formas, inquit, dolorem in
peccato, i.e. de dolore praeceptum nobis facis, ut ipse dolor praeceptum
sit nobis. Quomodo nobis dolor est praeceptum? Quando te flagellat qui pro
te mortuus est. Qui et istos filios sic voluisti exercere et erudire, sic
voluisti eis praecepta dare, ut non essent sine timore, ne amarent aliquid
aliud, et obliviscerentur te verum bonum suum. S. Aug. ad loc.

[28] Animum enim peccati arguimus, cum eum convincimus superioribus
desertis ad fruendum inferiora praeponere. Aug. de Lib. Arb. l. 3. c. 1.

[29] Sallust. de Bell. Catil. c. 9.

[30] Post hanc autem dispensationem justum veniet judicium; de quo ita
dicit, ut intelligamus unicuique homini supplicium fieri de peccato suo, et
ejus iniquitatem in poenam converti; ne putemus illam tranquillitatem et
ineffabile lumen Dei de se proferre unde peccata puniantur, sed ipsa
peccata sic ordinare, ut quae fuerunt delectamenta homini peccanti si