ne kiel la bonegaj lernantinoj de sinjorino Tiu-kaj-tiu. Neniel!
Gxi ne estis kvadrilo, ne menueto kaj ecx ne simpla anglezo. Gxi
estis nek laux la malnova stilo, nek laux la nova, nek laux la
franca, nek laux la angla stilo; pli gxuste okaze iom en la stilo
hispana, kiu, kiel oni diras, estas stilo libera kaj vigla kaj de
la frapantaj kastanjetoj ricevas iom la karakteron de rava
improvizado. Dum ili dancadis sub la fruktaj arboj kaj flugetadis
en la gxardeno supren kaj malsupren kaj turnadis sin reciproke en
rondo, la influo de ilia aera movigxado sxajne disvastigadis sin
plue en la suna gaja cxirkauxajxo, kiel cxiam pli grandigxanta
rondo en la akvo. Iliaj flugantaj haroj kaj vestoj, la elasta
herbo sub iliaj piedoj, la brancxoj, kiuj sin balancadis en la
vento de l' mateno, la brilantaj folioj kaj iliaj tremantaj
ombroj sur la suka verda tero, la balzama venteto, kiu blovadis
kaj gxoje turnadis la malproksimajn ventajn muelilojn -- cxio
inter la ambaux knabinoj kaj sur la malproksima altajxo pluganta
kampisto, kiu estis vidata sur la horizonto, kvazaux li starus en
la fino de l' mondo -- sxajne ankaux dancadis.

Fine la pli juna de la dancantaj fratinoj sin jxetis malfacile
spirante kaj gaje ridante sur benkon, por ekripozi. La dua sin
apogis al arbo apude. La muzikantoj, harpo kaj violono, finis per
plena akordo, kvazaux fanfaronante per sia vigleco, kvankam la
muziko efektive estis tiel rapida kaj tiel pene konkuradis kun la
dancado, ke gxi ecx unu minuton pli ne povus elteni. La virinoj,
kiuj desxiradis pomojn sur la sxtuparoj, ekmurmuris aprobante kaj
denove komencis fervore laboradi kiel abeloj.

Eble tial ilia fervoro ankoraux pligrandigxis, cxar nejuna
sinjoro, doktoro Jeddler en propra persono -- Vi devas scii, ke
gxi estis la domo kaj gxardeno de doktoro Jeddler kaj la du
knabinoj estis la filinoj de doktoro Jeddler -- elvenis, por
vidi, kio farigxas, kaj kiu al la diablo sur lia propra tero
faras muzikon antaux la mangxo de l' mateno. Cxar la doktoro
Jeddler estis granda filozofo kaj ne tre muzikema.

"Muziko kaj dancado hodiaux!" diris la doktoro al si mem kaj
mirante haltis. "Mi pensis, ke ili timas la hodiauxan tagon. Sed
gxi estas mondo plena je malajxoj. Sed Grace, sed Marion!" li
aldonis pli lauxte, "cxu la mondo hodiaux matene estas pli
freneza ol ordinare?"

"Se gxi tiel estus, estu tiun cxi fojon iom malsevera", respondis
al li la pli juna filino Marion, alirante al li kaj rigardante al
li