etenditan por sekigxi, sidis la korpulenta figuro de
virino de matura agxo, kruciginte la nudajn brakojn super korbo,
kiun sxi portis sur la genuoj, kaj havante diversajn aliajn
korbojn kaj pakajxojn cxirkaux si. La afabla bonkora vizagxo kaj
certa memkontenta senhelpo, kun kiu sxi de la pusxoj de la
kalesxo balancigxadis tien kaj reen sur sia sido, jam de
malproksime rememorigadis malnovajn tempojn. Kiam sxi venis pli
proksime, tio cxi ankoraux pli estis rimarkebla; kaj kiam la
veturilo haltis apud la drinkejo kaj paro da sxuoj, elirante el
la kalesxo, rapide flugis tra la malfermitaj brakoj de sinjoro
Britain kaj kun peza ekpremo tusxis la teron, oni povis tuj
rekoni, ke tiuj cxi sxuoj povis aparteni al neniu alia ol
Clemency Newcome.

Kaj tiel efektive estis. Jen sxi staras antaux ni, sana
korpulenta animo, kun tiom da sapo sur la brilanta vizagxo, kiel
antauxe, sed kun nedifektitaj kubutoj, kiuj nun preskaux montris
kavetojn.

"Vi longe forrestas, Clemency!" diris sinjoro Britain.

"Jes, vidu, Ben, mi havis multe por fari!" sxi respondis, vive
observante la enportadon de sxiaj korboj kaj pakajxoj; "ok, naux,
dek, -- kie estas dekunu? Ho! mia korbo dekunu! Estas gxuste.
Konduku la cxevalon en la cxevalejon, Harry, kaj se gxi denove
tusos, donu al gxi hodiaux vespere varman miksitan mangxon. Ok,
naux, dek, -- nu kie estas dekunu? Ho, mi forgesis, estas bone.
Kiel fartas la infanoj, Ben?"

"Sanaj kaj viglaj, Clemency."

"Dio gardu iliajn cxarmajn vizagxojn!" diris sinjorino Britain,
demetante la cxapelon (cxar sxi kaj sxia edzo estis nun en la
drinkejo) kaj glatigante al si la harojn per la manplato. "Donu
al mi kison, maljuna!" Sinjoro Britain ne lasis sxin atendi.

"Mi pensas," diris sinjorino Britain kaj eltiris tutan pakajxon
da maldikaj libroj kaj cxifitaj paperoj el la posxo, "mi cxion
plenumis. La kalkuloj cxiuj pagitaj -- la rapo vendita -- kalkulo
kun la bierfabrikanto farita -- pipoj menditaj -- deksep funtoj
kvar sxilingoj en la bankon pagitaj -- kaj la recepto de doktoro
Heathfield por la infano -- vi jam divenos, kiel estas. --
Doktoro Heathfield denove nenion volas preni, Tim."

"Mi tuj tiel pensis," rimarkis Britain.

"Jes. Li diris, Tim, kiel ajn granda via familio ecx estos, li
neniam prenos de vi ecx duonon da penco; ecx se vi ricevos dudek
infanojn."

La vizagxo de sinjoro Britain ricevis esprimon tre seriozan kaj
senmove rigardis sur la muron.

"Cxu tio cxi ne estas tre afable?" diri