kora advokato kaj eltiris nazotukon el la posxo.

Michael Warden, kiu cxiam ankoraux observadis Clemency'n, turnis
sin al Snitchey, kiam tiu cxesis paroli, kaj murmuretis al li ion
en la orelon.

"Ha, la malfelicxa virino!" diris Snitchey, balancante la kapon.
"Jes, sxi cxiam estis tre alligita al Marion. Bela Marion!
Malfelicxa Marion! Nur kuragxon, kara virino -- Vi nun ja estas
edzinigita, Clemency."

Clemency nur gxemis kaj balancis la kapon. "Nur paciencon gxis
morgaux", bonkore diris la advokato.

"La morgaux ne revivigas la mortintojn, sinjoro," diris Clemency
plorante.

"Tion cxi certe ne, alie gxi sinjoron Craggs, benita memoro,
farus denove viva," respondis la advokato. "Sed konsolon gxi
povas alporti. Paciencon gxis morgaux."

Clemency skuis la donitan al sxi manon kaj promesis trankviligxi;
kaj Britain, kiu vidante sian malgxojigitan edzinon (estis
kvazaux la negoco mallevis la kapon), tute perdis la kuragxon,
diris, ke tiel estas bone; kaj sinjoro Snitchey kaj Michael
Warden iris supren kaj tie supre baldaux estis profundigitaj en
tiel singarde kondukatan interparoladon, ke per la krakado de la
teleroj kaj pladoj, la mugxado de la patoj, la skuigxado de la
kaseroloj, la monotona bruado de la rostponarda rado kaj per la
aliaj preparadoj en la kuirejo al ilia tagmangxo ne trapenetris
ecx unu vorteto.

La sekvanta tago estis bela kaj hela, kaj nenie la auxtune
kolorita cxirkauxajxo montris sin pli bela, ol el la paca
gxardeno de la doktoro. La negxo de multaj vintraj noktoj estis
tie cxi fluidigxintaj, la velkintaj folioj de multaj someroj tie
cxi estis kraketintaj de la tago, kiam sxi forkuris. La lauxbo
denove estis verda, la arboj jxetadis belajn kaj tremantajn
ombrojn sur la herbon, la terajxo estis tiel gaje trankvila, kiel
cxiam; sed kie estis sxi?

Ne tie cxi. Ne tie. Sxi estus nun tie cxi tiel stranga vidajxo
kiel en la komenco la domo sen sxi. Sed sur sxia kutima loko
sidis sinjorino, el kies koro sxi neniam malaperis, en kies
fidela memoro sxi ankoraux vivis, nesxangxita, en la plena brilo
de sia juneco kaj beleco, en kies amo -- kaj tio cxi estis nun
amo de patrino, cxar kara malgranda filino ludis apud sxi -- sxi
havis nenian konkurantinon, nenian sekvantinon, kaj sur kies
delikataj lipoj sxia nomo nun sidis.

La spirito de la malaperinta frauxlino estis videbla el tiuj cxi
okuloj de Grace, sxia fratino, kiam sxi kun sia edzo sidis en la
gxardeno en sia tago de edzigxo kaj en la tago