j mi
tenis mian promeson."

"Bone, sinjoro, kaj mi ripetas, ni ankaux devis silenti. Al tio
cxi nin devigis nia sxuldo kontraux ni mem kaj ankaux kontraux
diversaj klientoj, inter kiuj ankaux Vi estis. Ne konvenis al ni
demandadi Vin pri tia delikata afero; mi havis mian suspekton,
sinjoro; sed nur de ses monatoj mi scias la veron."

"Per kiu?" demandis la kliento.

"Per doktoro Jeddler mem, sinjoro, kiu el sia propra iniciativo
donis al mi sian konfidon. Li, kaj nur li, sciis la tutan veron
de kelkaj jaroj."

"Kaj Vi gxin ankaux scias?" diris la kliento.

"Jes, sinjoro!" respondis Snitchey, "kaj mi ankaux havas kauxzon
kredi, ke sxia fratino sciigxos pri la vero morgaux vespere. Dume
Vi espereble faros al mi la honoron esti gasto de mia domo, cxar
en Via oni Vin ne atendis. Tamen por eviti eblajn
maloportunajxojn en la okazo, se oni Vin rekonus -- kvankam Vi
tre sxangxigxis -- mi pensas, mi mem sur la strato preterirus, ne
rekonante Vin -- estas pli bone ke ni tie cxi mangxu kaj iru en
la urbon vespere. Oni mangxas tie cxi tre bone, sinjoro Warden;
cetere la domo apartenas al Vi. Mi kaj Craggs (benita memoro)
ofte mangxadis tie cxi kotleton kaj trovadis gxin cxiam bona.
Sinjoro Craggs, sinjoro", diris Snitchey, por momento firme
fermante la okulojn kaj poste denove ilin malfermante, "tro frue
estis elstrekita el la libro de la vivantoj."

"La cxielo pardonu al mi, ke mi ne esprimas al Vi mian
kondolencon," respondis Michael Warden kaj tusxis per la mano la
frunton; "sed estas al mi kvazaux mi songxus. Mi estas kvazaux en
stato senkonscia. Sinjoro Craggs -- jes -- mi forte bedauxras, ke
ni perdis sinjoron Craggs." Sed li rigardis cxe tiuj cxi vortoj
sur Clemency'n kaj sxajnis, ke li simpatias kun Ben, kiu sxin
konsoladis.

"Sinjoro Craggs, sinjoro," rimarkis Snitchey, "trovis, kiel mi
bedauxrinde devas diri, ke la vivo ne estas tiel facile
retenebla, kiel lia teorio al li diris, alie li estus ankoraux
inter ni. Gxi estas granda perdo por mi. Sinjoro Craggs estis mia
dekstra mano, mia dekstra piedo, mia dekstra orelo, mia dekstra
okulo. Sen li mi estas kiel paralizita. Li testamentis sian
partoprenon en la negoco al sinjorino Craggs, al la plenumantoj
de la testamento, administratoroj kaj kuratoroj. Lia nomo
ankoraux nun staras sur la firmo. Iafoje mi provas, kiel infano,
kredigi min mem, ke li ankoraux vivas. Mi cxiam ankoraux diras:
Snitchey por si kaj Craggs -- mortinta, sinjoro -- mortinta,"
diris la mol