n,
sinjoro, lasu min al sxi!"

Li rigardis sxin kompatante kaj mirante, sed faris nenian
konsentan geston.

"Mi ne pensas, ke sxi povus scii," dauxrigis Clemency, "kiel
sincere ili pardonis al sxi; kiel forte ili sxin amas; kia gxojo
estus por ili vidi sxin ankoraux unu fojon. Sxi eble timas reveni
hejmen. Mi eble povas sxin kuragxigi, kiam sxi min vidos. Nur
diru al mi, sinjoro Warden, cxu Vi sxin alkondukis?"

"Ne," li diris, balancante la kapon.

Tiu cxi respondo, lia konduto, liaj funebraj vestoj, lia
mallauxta retiro, la sciigita intenco forveturi en la
eksterlandon cxion klarigis. Marion pli ne vivis.

Li ne kontrauxparolis al sxi, jes, sxi ne vivas! Clemency
sidigxis, metis la vizagxon sur la tablon kaj maldolcxe ploris.

En tiu cxi minuto unu maljuna, griza sinjoro enkuris tute
senspire, kaj laux lia sufokigxanta vocxo oni apenaux povus
rekoni en li sinjoron Snitchey.

"Mia Dio, sinjoro Warden!" diris la advokato kaj tiris lin
flanken, "kia vento" -- li estis tiel laca, ke li devis halti kaj
nur post kelkaj minutoj povis fini -- "alportis Vin tien cxi?"

"Malbona, mi timas," li respondis. "Se Vi povus auxdi, kio tie
cxi antaux momento sin agis -- kiel mi devas fari neeblan -- kiel
mi alportas kun mi konfuzon kaj malgxojon!"

"Mi povas cxion prezenti al mi. Sed kial Vi iris gxuste tien
cxi?" diris Snitchey.

"Kial mi ne devis? Kiel mi povis scii, kiu tie cxi estas mastro?
Sendinte mian servanton al Vi, mi tien cxi eniris, cxar la domo
estis por mi nova; kaj mi havas naturan intereson por cxio nova
kaj malnova en tiu cxi malnova cxirkauxajxo kaj ekster tio mi
volis antaux la urbo antauxe renkontigxi kun Vi. Mi volis scii,
kion la homoj parolas pri mi. Mi vidas gxin laux Via konduto, ke
Vi povas tion cxi diri al mi. Se ne estus Via malbenita
singardeco, mi jam longe povus cxion scii."

"Nia singardeco!" diris la advokato. "Parolante al Vi en la nomo
de mi mem kaj de Craggs -- benita memoro --" li rigardis la
krepon sur sia cxapelo kaj balancis la kapon -- "sinjoro Warden,
kiel Vi povas prudente nin kulpigi? Ni konsentis inter ni neniam
tusxi pli tiun cxi objekton, cxar gxi ne estis afero, en kiun
povus sin miksi tiaj seriozaj kaj solidaj homoj, kiel ni (mi
ripetas Vian tiaman esprimon). Nia singardeco! dum sinjoro Craggs
deiris en sian estimatan tombon en la plena kredo --"

"Mi donis solenan promeson, ke mi silentos, gxis mi revenos, kiam
ajn tio cxi farigxos," interrompis lin sinjoro Warden, "ka