bieron, li enversxis al si unu glason kaj afable trinkis pro la
sano de la domo; kiam li ree metis la glason sur la tablon, li
aldonis:

"Nova domo, ne vere?"

"Ne tre nova, sinjoro," respondis sinjoro Britain.

"Havas la agxon de kvin gxis ses jaroj," diris Clemency, tre
klare akcentante la vortojn.

"Mi pensis antauxe, kiam mi eniris, ke mi auxdas la nomon de
doktoro Jeddler," demandis la fremdulo. "Tiu cxi folio
rememorigas min pri li; cxar mi okaze scias ion de la historio
per la famo kaj per certaj ligitajxoj. -- Cxu la maljunulo
ankoraux vivas?

"Ho jes, sinjoro," diris Clemency.

"Cxu li forte sxangxigxis?"

"De kiam, sinjoro?" respondis Clemency kun aparta akcento.

"De la tago, kiam lia filino lin forlasis."

"Jes! De tiu tago li sxangxigxis," diris Clemency. "Li farigxis
maljuna kaj griza kaj tute jam ne estas tiu sama homo; sed mi
pensas, ke li nun estas konsolita. Li de tiam pacigxis kun sia
fratino kaj ofte sxin vizitas. Tio cxi tuj bone faris al li. En
la komenco li estis tre suferanta, kaj la koro sangis, kiam oni
lin vidis vagantan kaj insultantan la mondon; sed post unu aux du
jaroj li farigxis tute alia kaj pli bona, kaj tiam li komencis
volonte paroladi pri sia perdita filino kaj lauxdadi sxin kaj
ankaux la mondon! Kaj li neniam lacigxadis, kun larmoj parolante,
kiel bela kaj bona sxi estis. Li pardonis al sxi. Tio cxi estis
cxirkaux la tempo de la edzinigxo de frauxlino Grace. Vi memoras
ankoraux, Britain?"

Sinjoro Britain memoris la aferon ankoraux tre bone.

"La fratino sekve estas edzinigita," rimarkis la fremdulo. Li
momenton silentis kaj poste demandis: "Je kiu?"

Clemency el surprizo pro tiu cxi demando preskaux renversis la
pleton de teo.

"Cxu Vi neniam auxdis pri tio cxi?" sxi diris.

"Neniam, sed mi volus gxin scii," li respondis kaj enversxis al
si novan glason, kiun li metis al la lipoj.

"Ho, tio cxi estus longa historio, se oni volus gxin orde
rakonti," diris Clemency kaj metis sian mentonon en sian
maldekstran manon, dum sxi la maldekstran kubuton apogis sur la
duan manon kaj balancante la kapon rerigardis en la pasintajn
jarojn, kiel oni rigardas sur fajron. "Gxi estus longa historio."

"Sed mallonge rakontite?" diris la fremdulo.

"Mallonge rakontite," ripetis Clemency en tiu sama medita tono
kaj sxajne tute ne zorgante pri li kaj ne sciante, ke sxi havas
auxskultantojn, "kion oni povus tie cxi diri? Ke ili kune
malgxojis, rememoradis sxin kiel mortintan; ke