ili tenis sxin en
ama rememoro, faradis al sxi neniajn riprocxojn kaj trovadis
senkulpigojn por sxi? Tion cxi cxiu scias. Mi almenaux tion cxi
scias, neniu scias tion cxi pli bone!" aldonis Clemency, visxante
al si la okulojn per la mano.

"Kaj tiel," helpis la fremdulo --

"Kaj tiel," diris Clemency, mehxanike ripetante liajn vortojn kaj
ne sxangxante sian pozicion kaj manieron de parolado, "Tiel ili
fine farigxis edzo kaj edzino. Ili estis edzigitaj en la tago de
sxia naskigxo -- la tago morgaux revenos -- tre mallauxte, sed
kontente kaj felicxe. Sinjoro Alfred diris unu vesperon, kiam ili
promenadis en la frukta gxardeno: 'Grace, cxu fari nian edzigxon
en la tago de naskigxo de Marion?' Kaj tiel farigxis."

"Kaj ili vivas felicxe unu kun la alia?" demandis la fremdulo.

"Jes", diris Clemency. "Neniam geedzoj vivis pli felicxe. Ili
havas nenian malgxojon ekster tiu."

Sxi levis la kapon, kvazaux sxi subite ekkonscius sub, kiaj
cirkonstancoj sxi revokas tiujn cxi okazojn en sian memoron, kaj
jxetis rapidan rigardon sur la fremdulon. Rimarkinte, ke lia
vizagxo estas turnita al la fenestro, kiel se li estus
profundigita en la observadon de la kampo, sxi faris al sia edzo
rapidajn signojn, montris la algluitan folion kaj movis la
busxon, kvazaux sxi kun granda intereso ripetadus al li ian
vorton aux frazon. Cxar sxi eldonis nenian sonon kaj sxiaj mutaj
gestoj estis kiel ordinare tre strangaj, tial tiu cxi
nekomprenebla sintenado alkondukis sinjoron Britain al ekstrema
malespero. Li elmetadis siajn okulojn jen sur la tablon, jen la
fremdulon, la argxentajn kulerojn, sian edzinon -- sekvadis
sxiajn gestojn kun plej granda senhelpeco -- demandadis sxin en
tiu sama lingvo, cxu lia proprajxo aux li mem estas en dangxero
-- respondadis sxiajn signojn per aliaj signoj, kiuj esprimadis
lian absolutan nekomprenadon kaj timon -- observadis la movadon
de sxiaj lipoj -- divenadis per duonvocxo "lakto kaj akvo",
"sxangxo de la monato", "muso kaj nukso" kaj tamen nenion povis
atingi.

Clemency fine cxesigis sian senesperan penadon, iom post iom
alsxovis sian segxon pli proksime al la fremdulo kaj observadis
lin akre per sxajne mallevitaj okuloj, atendante novan demandon.
Sxi ne longe devis atendi, cxar li baldaux komencis denove.

"Kaj kia estas la plua sorto de la filino, kiu lin forlasis? mi
pensas, ke vi scias gxin?"

Clemency balancis la kapon. "Mi auxdis," sxi diris, "ke doktoro
Jeddler, kiel sxajnas, pli scias ol ki