?" li
komencis post minuto denove.

"En cxiu parto de la unuigitaj regxolandoj Grand-Britanujo kaj
Irlandujo", respondis sinjoro Snitchey.

"Sekve nur perdita filo, kiu povas pli reveni al nenia patro, ne
havas porkojn por gardi kaj ne povas dividi kun ili la mangxon?"
dauxrigis la kliento, balancante unu piedon sur la dua kaj
rigardante al la planko.

Sinjoro Snitchey ektusis, kvazaux dezirante ne alpermesi la
supozon, ke li partoprenas en ia alegoria prezentado de rajta
rilato. Sinjoro Craggs ankaux ektusis, kvazaux volante montri, ke
tio cxi estas la opinio de la domo.

"Ruinigita en la agxo de tridek jaroj", diris la kliento. "Hm!"

"Ne ruinigita, sinjoro Warden", respondis Snitchey. "Tiel malbona
la afero ankoraux ne estas. Vere, ke Vi faris cxion, kion Vi
povis, tion cxi mi devas diri, sed Vi ne estas ruinigita. Iom da
sinlimigado --".

"Al la diablo kun la sinlimigado", diris la kliento.

"Sinjoro Craggs, Vi permesos al mi preneton da tabako? Mi
dankas."

Kiam la trankvilanima advokato metis la preneton en la nazon,
videble kun granda gusto kaj tute profundigita en la gxuado, la
vizagxo de la kliento iom post iom glatigxis, kaj ridetante li
diris:

"Vi parolas pri sinlimigado. Kiel longe?"

"Kiel longe?" ripetis Snitchey, enflarante la tabakon de la
fingroj kaj sxajnante kalkuli en pensoj; "en bonaj manoj -- ni
parolas en la nomo de Snitchey kaj Craggs -- ses aux sep jarojn".

"Ses aux sep jarojn ne mangxi!" diris la kliento kun cxagrena
rido kaj senpacience movante sin sur la segxo.

"Ses aux sep jarojn ne mangxi, sinjoro Warden, estus efektive io
neordinara", diris Snitchey. "En la dauxro de tiu cxi tempo Vi
povus sole per montrado sin jam perlabori novan terajxon. Sed ni
ne pensas, ke Vi povus gxin fari, kaj tial ni gxin ankaux ne
konsilas al Vi.

"Kion do Vi al mi konsilas?"

"Sinlimigadon", ripetis Snitchey. "Kelkaj jaroj da sinlimigado
sub nia observado denove liberigus Vian proprajxon. Sed en tiu
okazo Vi devus vivi en la eksterlando. Kaj tusxante la
nemangxadon, ni povas al Vi ecx nun jam donadi kelkajn centojn da
funtoj da sterlingoj cxiujare, sinjoro Warden."

"Kelkajn centojn da funtoj?" diris la kliento. "Kaj mi foruzadis
milojn!"

"Tion cxi", respondis sinjoro Snitchey, garde remetante la
paperojn en la feran keston, "tion cxi oni tute ne povas dubi.
Oni tute ne povas dubi", ripetis li malrapide, dauxrigante medite
sian okupon.

La advokato tre kredeble konis bone la homon,