acile povis vidi,
kion ili propre faras.

La ekspedejo de la sinjoro Snitchey kaj Craggs kusxis tre
oportune sur la bazaro post malfermita pordo kaj du glataj
malsupren kondukantaj sxtupoj, tiel ke la kolera farmanto, kiu
postulis proceson, kun la plej granda facileco povis ensalti.
Siajn interparolojn ili havadis en posta cxambro sur la unua
etagxo, kun malalta malluma plafono, kvazaux la cxambro mem
kuntiradus la brovojn en serioza meditado super komplikitaj
punktoj de legxoj. La meblaro de la cxambro konsistis el kelka
nombro da ledaj segxoj kun altaj apogiloj, kun grandaj rondaj
najloj de flava kupro, el kiuj kelkaj elfalis aux eble estis
eltiritaj de la senkonscia fingro de konfuzitaj klientoj. Ekster
tio oni povis vidi gravurajxon de unu glora jugxisto, kiu
siatempe per cxiu harligo de sia granda hararo faradis sur la
homojn tian impreson, ke la haroj al ili starigxadis kiel montoj.
Paperoj en multaj apartaj amasoj plenigadis la polvajn sxrankojn,
bretojn kaj tablojn, kaj la malsupra parto de la muraj tabulajxoj
estis kovrita de vicoj da fajreltenaj kestoj kun pendantaj
seruroj kaj kun dike skribitaj nomoj, kiujn la atendantaj
klientoj per nevenkebla sorcxo sin sentadis devigataj silabadi de
antauxe kaj de poste, dum ili sxajne auxskultadis la sinjorojn
Snitchey kaj Craggs, ne komprenante ecx unu vorton de tio, kion
tiuj cxi parolis.

Snitchey kaj Craggs ambaux estis edzigitaj. Snitchey kaj Craggs
estis la plej bonaj amikoj en la mondo kaj havis reciproke
efektivan konfidon; sed, kiel ofte okazas en la vivo, sinjorino
Snitchey el principo rigardadis sinjoron Craggs kun okuloj
suspektemaj, kaj tion cxi saman rilate la sinjoron Snitchey
faradis sinjorino Craggs. "Kun via Snitchey", iafoje diradis la
lasta dirita sinjorino al sinjoro Craggs, "mi tute ne scias, kion
vi volas kun via Snitchey. Vi fidas tro multe vian Snitchey, mi
diras, kaj mi nur volus, ke vi neniam en alia maniero konvinkigxu
je tio cxi." Reciproke sinjorino Snitchey ripetadis al sia edzo,
ke se li iam de iu estos kondukita sur malgxustan vojon, gxi
estos per tiu cxi homo, kaj ke se iu havas malvereman okulon, gxi
estas Craggs. Malgraux tio cxi ili tamen entute estis tre bonaj
amikoj; kaj inter sinjorino Snitchey kaj sinjorino Craggs estis
malvasta ligo defenda kaj ataka kontraux la ekspedejo, kiu en
iliaj okuloj estis cxambro de suspektajxoj kaj komuna malamiko
plena je dangxeraj kaj misteraj mahxinacioj.

Kaj tamen de tiu cxi ekspedejo Snitc