rko en la cxirkauxajxon -- "kiu antaux
longa tempo estis kovrita de amasoj da soldatoj -- cxiu aparte
kulpa je rompo de la paco de l' lando -- kaj dezertigita per
fajro kaj glavo. Ha, ha, ha! La sola penso, ke homo memvole
elmetas sin al morto per fajro kaj glavo! Tio cxi estas malsagxe,
tute ridinde! oni devas levi la sxultrojn pro la homoj, kiam oni
pensas pri tio cxi! Sed ni prenu tiun cxi cxarman lokon kiel gxi
estas nun. Ni prezentu al ni la legxajn rilatojn, kiuj naskigxas
de la tera proprajxo; la heredigadon kaj donacadon de la tera
proprajxo, la prodonadon kaj reelacxetadon de la proprajxo;
farmadon liberan, farmadon heredan, farmadon tempan; ni prezentu
al ni", diris sinjoro Snitchey kun tia entuziasmo, ke li sxmacis
per la lipoj, "ni prezentu al ni la komplikitajn legxojn, kiuj
rilatas je la rajto de posedado kaj la pruvado de tiu cxi rajto,
kun cxiuj reciproke kontrauxparolaj precedencoj kaj aktoj
parlamentaj apartenantaj al tio cxi; la nekalkuleblan multon da
komplikitaj kaj senfinaj kancelariaj jugxaj procesoj, al kiuj tiu
cxi bela loko donas la kauxzon: -- kaj konfesu, doktoro Jeddler,
ke tio cxi estas unu oazo en la mondo! Mi esperas", diris sinjoro
Snitchey kun rigardo sur sian kompanianon, "ke mi parolas en la
nomo de la firmo, sinjoro Craggs?"

Cxar sinjoro Craggs jesis, sinjoro Snitchey, kies apetiton la
parolado akrigis, rimarkis, ke li estas preta akcepti ankoraux
unu pecon da viando kaj tason da teo.

"Mi ne volas defendi la vivon entute", li aldonis kaj frotis al
si interne ridante la manojn; "gxi estas plena je malsagxajxoj,
plena je ankoraux pli malbonaj aferoj. Certigoj de fideleco, de
konfido, de neprofitemeco kaj similaj. Ba, ba! ni vidas, kian
indon ili havas. Sed Vi ne devas ridi je la vivo; Vi bezonas ludi
partion, tre malfacilan partion! Cxiuj homoj ludas kontraux Vi,
kaj Vi ludas kontraux cxiuj homoj. Ho, gxi estas tre interesa
afero. Gxi estas tre rafinitaj iroj sur la sxaka tabulo. Ridi Vi
devas, doktoro Jeddler, nur tiam, se Vi gajnas; kaj ankaux tiam
ne tro multe. Ha, ha, ha! ne tro multe", ripetis Snitchey,
balancante la kapon kaj fermetante unu okulon, kiel se li volus
aldoni: "sed tion cxi Vi povas fari!"

"Nu, Alfred", ekkriis la doktoro, "kion Vi diros al tio cxi?"

"Mi diros nur", respondis Alfred, "ke la plej granda komplezo,
kiun Vi povus fari al mi kaj, mi pensas, ankaux al Vi mem, estus,
se Vi iam provus meti en forgeson tiun cxi kampon de l' batalo
kaj aliajn simila