is la farinton. Neniu,
esceptinte la kuneservantan Clemency Newcome, kiu per unu el siaj
plej amataj membroj, la kubuto, donis al li pusxon kaj kun
riprocxa murmureto demandis, je kio li ridas.

"Ne je Vi!" diris Britain.

"Je kiu do?"

"Je la homaro", diris Britain. "Jen estas la amuzajxo."

"En la vero, inter la sinjoro kaj tiuj cxi advokatoj li farigxas
kun cxiu tago pli malsagxa!" ekkriis Clemency kaj donis al li
pusxon per la dua kubuto. "Cxu Vi scias, kie Vi estas? Cxu Vi
volas esti forpelita?"

"Mi nenion scias", diris Britain kun senesprima rigardo kaj
senmova vizagxo. "Mi zorgas je nenio, mi kredas nenion, mi
postulas nenion."

Se tiu cxi malgaja sinpriskribo, farita en atako de melankolio
estis ecx iom trograndigita, tamen Benjameno Britain -- nomata
iafoje Malgrand-Britain por diferenco de Grand-Britanujo (Great
Britain), kiel oni diras Juna Anglujo por per diferenco pli klare
esprimi la Maljunan Anglujon -- prezentis sian efektivan staton
de l' animo pli bone, ol oni povus pensi. Cxar auxskultante cxiun
tagon la sennombrajn parolojn, kiujn la doktoro turnadis al
diversaj homoj kaj kiuj cxiuj devis pruvi, ke ecx lia ekzistado
en la plej bona okazo estas nur eraro kaj sensencajxo, la
malfelicxa Britain iom post iom venis en tian senfundajxon de
konfuzitaj kaj kontrauxparolaj ideoj, kiuj premis lin de ekstere
kaj interne, ke la vero sur la fundo de sia puto en komparo kun
Britain en la profundo de lia spirita mallumigxo sxajnis stari
sur ebena tero. La sola, kion li klare vidis, estis tio, ke la
nova elemento, kiun Snitchey kaj Craggs ordinare enportadis en
tiujn cxi interparolojn, faradis ilin nur pli nekompreneblaj, kaj
por la doktoro gxi sxajnis cxiam esti ia gajno kaj jesigo. Tial
li rigardis la du advokatojn kiel kunkauxzantoj de lia stato de
l' animo kaj forte ilin malestimis.

"Sed kun tio cxi ni nun havas nenion por fari, Alfred", diris la
doktoro. "Cxesante hodiaux esti mia zorgato kaj forlasante nin,
provizita je tio, kion povis Vin instrui la latina lernejo tie
cxi kaj Via lernado en Londono kaj maljuna simpla vilagxa
doktoro, kiel mi, Vi nun eniras en la mondon. La unua parto de
Via tempo de provado, kiun difinis Via mortinta patro, nun estas
finita. Vi eliras nun, konforme je lia dua deziro, en la mondon
en karaktero de propra sinjoro, kaj longe antaux finigxos Via
trijara restado en la medicinaj lernejoj de l' eksterlando, Vi
nin forgesos. Dio! Vi forgesos nin en ses monatoj!"

"Se m