wyso
Ar Ei fraich alluog gref.

Mewn gogoniant dirfawr eto,
Heb y groes a'r goron ddrain,
Disgyn gyda myrdd myrddiynau,
Llawen floedd, ac uchel sain;
Cwyd Ei orsedd, egyr lyfrau,
Sigla seiliau dyfna'r bedd,
Lleda'r wyntyll, hwylia'r clorian,
Ysgwyd fry Ei farnol gledd.

Pan y ffy y nefoedd heibio,
Pan y byddo'r ddaer yn dan,
A'r holl anwir fyd mewn cyffro,
A llu'r saint yn seinio can;
Pan y todda'r euog ymaith
Dan lewygon bythol fraw,
Boed i ni gael tawel orffwys
Ar ei dirion ddeheu law.

BUDDUGOLIAETHAU YR EFENGYL YN Y MIL BLYNYDDOEDD.

[Dan Haul Y Prydnawn. (Bythynod yn Llanbrynmair): sr41.jpg]

Efengyl oludog! Angyles trugaredd,
Mae cyrrau y ddaear am weled dy wedd;
Ym mantell dy harddwch, ar gerbyd dy haeledd,
Dos rhagot nes llenwi y byd a dy hedd;
Mae gennyt ti'n barod wledd lawn i'r newynog,
A chymod i'r euog, a hardd-wisg i'r noeth,
A thrysor i'w rannu rhwng tlodion anghenog,
Sydd fyrdd mwy ei werth na mil myrdd o aur coeth.

Mae'r byd yn ymysgwyd o gwsg mil o oesau,
Gan dditif dylwythau cei roesaw i'w mysg,
A gwastad balmantwyd ffyrdd rhyddion i'th gerbyd
Gan feibion celfyddyd, masnachaeth, a dysg:
Peiriannau tan cariad i droi dy olwynion
Yw'r llon Gymdeithasau addurnant ein gwlad;
A chwareu diwy'r nef mae holl dannau gorfoledd,
Fod gobaith i ddyn gael ymgeledd yn rhad.

Cyhoeddwyd o'r cynfyd gan lais ysbrydoliaeth
Am bur effeithiolaeth diatal dy ras,--
Llwyr ofer i'r bobloedd i'th erbyn derfysgu,
I lengoedd y fagddu amlygu eu cas:
I'th ddilyn wrth d'alwad cwyd torf o genhadon
A'u calon yn fflamio dan fedydd o dan;
Ymdaenu trwy wersyll y gelyn mae'r cyffro,
Mae'r delwau'n malurio yn fawrion a man.

Mae'th weision yn barod i gludo'th drysorau
Trwy'r 'stormydd, tros donnau trochionogy y mor;
Wynebant yn llon ar dros fil o ynysoedd,
I dd'weyd am oludoedd trugaredd yr Ior;
Dilynant afonydd, ant trwy anial-diroedd,
A dringant fynyddoedd clogwynog yr ia,
I ddangos i adyn ar suddo mewn adfyd
Fodd i achub ei fywyd a symud ei bla.

Mae llwythau yr Oen, wrth dy weld, yn gwroli,
Llawenydd a chan sy'n coroni eu pen;
Mae gwresog ber anadl eu cariad a'u gweddi
Yn chwalu'r cymylau fu rhyngddynt a'r nen;
A gwelir ysprydoedd y perffaith gyfiawnion,
Fel cwmwl o dystion ar furiau y nef,
Yn plygu i wrando'u plethedig ganiadau,
Gan hwylio'u telynau i ateb eu llef.

Daeth Iesu o Bosra a'i ddillad yn gochion,