nec ipse animus es, quia Dominus Deus animi tu
es, et commutantur haec omnia, tu autem incommutabilis manes super omnia,
et dignatus es habitare in memoria mea ex quo te didici. Et quid quaero quo
loco ejus habites, quasi vero loca ibi sint? Habitas certe in ea, quoniam
tui memini ex quo te didici, et in ea te invenio cum recordor te.

[Sidenote: XXVI. Ubi invenitur Deus.]

37. Ubi ergo te inveni ut discerem te? Neque enim jam eras in memoria mea,
priusquam te discerem. Ubi ergo inveni te ut discerem te, nisi in te supra
me? Et nusquam locus, et recedimus, et accedimus[267], et nusquam locus.
Veritas, ubique, praesides omnibus consulentibus te, simulque respondes
omnibus etiam diversa consulentibus. Liquide tu respondes, sed non liquide
omnes audiunt. Omnes unde volunt consulunt, sed non semper quod volunt
audiunt. Optimus minister tuus est, qui non magis intuetur hoc a te audire
quod ipse voluerit, sed potius hoc velle quod a te audierit.

[Sidenote: XXVII. Quomodo hominem rapiat Dei pulchitrudo.]

38. Sero te amavi, pulchritudo tam antiqua et tam nova! sero te amavi! Et
ecce intus eras, et ego foris, et ibi te quaerebam; et in ista formosa quae
fecisti, deformis irruebam[268]. Mecum eras, et tecum non eram. Ea me
tenebant longe a te, quae si in te non essent, non essent[269]. Vocasti, et
clamasti, et rupisti surditatem meam. Coruscasti, splenduisti, et fugasti
caecitatem meam. Fragrasti*, et duxi spiritum, et anhelo tibi. Gustavi, et
esurio, et sitio. Tetigisti me, et exarsi in pacem tuam.

[Sidenote: XXVIII. Miseriae hujus vitae.]

39. Cum inhaesero tibi ex omni me, nusquam erit mihi dolor et labor; et
viva erit vita mea, tota plena te. Nunc autem quoniam quem tu imples,
sublevas eum; quoniam tui plenus non sum, oneri mihi sum. Contendunt
laetitiae meae flendae cum laetandis moeroribus; et ex qua parte stet
victoria nescio. Hei mihi! Domine, miserere mei. Contendunt {187} moerores
mei mali cum gaudiis bonis, et ex qua parte stet victoria nescio. Hei mihi!
Domine, miserere mei. Hei mihi! ecce vulnera mea non abscondo: medicus es,
aeger sum; misericors es, miser sum. Numquid non [Sidenote: Job 7,
1.]_tentatio est vita humana super terram_? Quis velit molestias et
difficultates? Tolerari jubes ea*, non amari. Nemo quod tolerat amat, etsi
tolerare amat. Quamvis enim gaudeat se tolerare, mavult tamen non esse quod
toleret. Prospera in adversis desidero, adversa in prosperis timeo. Quis
inter haec medius locus, ubi no