rit odium[264]," et inimicus eis factus est homo
tuus verum praedicans, [Sidenote: Joh. 8, 40.]cum ametur beata vita, quae
non est nisi gaudium de veritate: nisi quia sic amatur veritas, ut
quicumque aliud amant, hoc quod amant velint esse veritatem; et quia falli
nolunt, nolunt convinci quod falsi sint? Itaque propter eam rem oderunt
veritatem, quam pro veritate amant. [Sidenote: Joh. 5, 35.]Amant eam
lucentem, oderunt eam redarguentem. Quia enim falli nolunt et fallere
volunt, amant eam cum se ipsa indicat, et oderunt eam cum eos ipsos
indicat*. Inde retribuet eis, ut qui se ab ea manifestari nolunt, et eos
nolentes manifestet, et eis ipsa non sit manifesta. Sic sic etiam, sic
animus humanus, etiam sic caecus et languidus, turpis atque indecens latere
vult; se autem ut lateat aliquid non vult. Contra illi redditur ut ipse non
lateat veritatem, ipsum autem veritas lateat. Tamen etiam sic dum miser
est, veris* mavult gaudere quam falsis. Beatus ergo erit, si nulla
interpellante molestia, de ipsa, per quam vera sunt omnia, sola veritate
gaudebit.

[Sidenote: XXIV. Gratulatur quod sua in memoria Deus locum habeat.]

35. Ecce quantum spatiatus sum in memoria mea, quaerens te, Domine, et non
te inveni extra eam. Neque enim aliquid de te inveni quod non meminissem ex
quo didici te. Nam ex quo didici te, non sum oblitus tui. Ubi enim inveni
veritatem, ibi inveni Deum meum ipsam veritatem[265], quam, ex quo didici,
non sum oblitus. Itaque ex quo te didici, manes in memoria mea, et illic te
invenio, cum reminiscor tui et delector in te. Hae sunt sanctae deliciae
meae, quas donasti mihi misericordia tua respiciens paupertatem meam.

[Sidenote: XXV. In quo memoriae gradu reperiatur Deus.]

36. Sed ubi manes in memoria mea, Domine, ubi illic manes? quale cubile
fabricasti* tibi? quale sanctuarium* aedificasti tibi? Tu dedisti hanc
dignationem memoriae meae ut maneas in ea; sed in qua ejus parte maneas,
hoc considero. Transcendi[266] enim partes ejus, quas habent et bestiae,
cum te recordarer, quia non ibi te inveniebam inter imagines rerum
corporalium; et veni ad partes ejus, ubi commendavi {186} affectiones animi
mei, nec* illic inveni te. Et intravi ad ipsius animi mei sedem, quae illi
est in memoria mea, quoniam sui quoque meminit animus, nec ibi tu eras:
quia sicut non es imago corporalis, nec affectio viventis, qualis est cum
laetamur, contristamur*, cupimus, metuimus, meminimus, obliviscimur, et
quidquid hujusmodi est; ita