g
eens hoezee! geen menschelijke voet had dit sneeuwveld betreden!

"Waar konden onze mededingers thans wel zijn? Ik keek, mij voorover
buigende, over den rand der rotsen heen, verdeeld tusschen twijfel en
zekerheid. Aanstonds werd ik hen gewaar, ver in de diepte beneden ons:
niet dan met moeite waren zij met het bloote oog te ontdekken. Ik
zwaaide met mijne armen en mijn hoed, en begon uit alle macht te
schreeuwen:

"Croz! Croz! kom, kom gauw!

--Waar zijn zij, mijnheer?

--Daar, ziet ge ze niet, daar, beneden?

--Ah! de gauwdieven! zij zijn nog op verren afstand.

--Croz, zij moeten ons geroep kunnen hooren en onze zegepraal
vernemen!"

"Wij schreeuwden dus zoo luid wij konden, tot ons de stem begaf. De
Italianen schenen naar onzen kant te zien, maar wij konden dit niet met
zekerheid uitmaken.--"Croz, ik wil dat zij ons hooren! zij moeten ons
hooren!" Toen een rotsblok aanvattende, rolde ik het uit al mijne macht
naar de diepte, en noodigde mijn metgezel uit hetzelfde te doen. Met
behulp van onze stokken, die wij als hefboomen gebruikten, tilden
wij zware rotsblokken op, en weldra ratelde een vloed van steenen,
als een vreeselijke lawine, met donderend geweld naar beneden. Ditmaal
was geene vergissing mogelijk. De verschrikte Italianen namen haastig
de vlucht.

"En toch speet het mij inderdaad, dat de leider van deze expeditie
op dat oogenblik niet bij ons was, want onze zegekreten moesten
hem wel smartelijk in de ooren klinken. De vurigste wensch van zijn
geheele leven, het groote doel zijner eerzucht, ontging hem, juist
op het oogenblik der vervulling, door onze overwinning. Van alle
moedige bergreizigers, die de beklimming van den Matterhorn hadden
beproefd, had er zeker niemand meer dan hij recht op, het eerst den
top te bereiken. Hij was de eerste, die vast aan de mogelijkheid van
het welslagen der onderneming had geloofd, en die steeds, ondanks
tegenspraak van alle zijden, bij zijne overtuiging had volhard. Het
was zijn wensch, den top te bereiken langs de helling aan de zijde van
Italie, ter eere van de vallei, waar hij geboren werd. Eens had hij
alle troeven in de hand; hij speelde zoo goed hij kon, maar een enkele
fout deed hem het spel verliezen. De tijden zijn sedert veranderd
voor Carrel. Zijne meerderheid, waaraan vroeger niemand twijfelde,
wordt thans in Val Tournanche ernstig betwist; nieuwe gidsen hebben
proeven van hunne bekwaamheid afgelegd: men beschouwt hem niet meer als
den jager bij u