de
vruchten, gedroogde visch, gezouten vleesch, whisky, tabak, bier. Er
wordt eene cantine geopend, en de noodige spuwbakken geplaatst. Honderd
matrassen, uit de kazernen gehaald, worden in de gangen en portalen
nedergelegd. Het avondmaal wordt gereed gemaakt, en kistjes sigaren
ter beschikking gesteld. Toen nu alles klaar was, zond Kellogg zijne
spionnen en agenten uit, om de negers-afgevaardigden op te zoeken en
hen uit te noodigen in het Statenhuis te komen rooken, eten, drinken
en slapen, ten einde tijdig gereed te zijn voor den arbeid van den
volgenden dag.

Een honderdtal personen, Kamerleden, schuimloopers, policie-agenten
en dergelijke lieden, waarvan vijf op de zes kleurlingen, brachten den
Zondagnacht in Kelloggs cantine door, onophoudelijk whisky drinkende en
liederlijke liedjes uitgalmende. Den geheelen nacht houden Kelloggs
ambtenaren zich gereed om, zoodra door een of ander toeval het
getal tegenwoordige leden de wettige meerderheid van zes-en-vijftig
mocht bereiken, aanstonds appel nominaal te houden en de Kamer te
constitueeren. Het is een roekeloos spel, maar lieden als Kellogg,
eens tot het uiterste gedreven, volgen meermalen blindelings hunne
dolzinnigste ingevingen. Als men het zoo ver kan brengen dat een bureau
kan worden samengesteld, dan zal men wel middelen weten te vinden om de
kleine conservatieve meerderheid onschadelijk te maken. William Vigers,
griffier der vorige Kamer en kandidaat voor de nieuwe, wacht in de
voorkamer van Kellogg, met de officieele naamlijst bij zich. Michael
Hahn, een advokaat, dien de republikeinsche partij tot voorzitter wilde
benoemen, zit in Kelloggs kabinet. De scalawags wantrouwen Michael
Hahn, omdat hij zich nog eenigermate gebonden rekende door de wet;
maar hun partij was veel te arm aan rechtsgeleerden, om hem voorbij
te kunnen gaan. Wien zullen zij anders tegenover Louis A. Wiltz, den
conservatieven kandidaat, stellen? Eenige leden willen een neger op
den voorzittersstoel plaatsen. Anderen, door den drank opgewonden,
roepen dat men Kellogg moet afzetten en Pinch in zijne plaats benoemen.

"De ouwe Pinch een echte neger!" schreeuwt een van zijn dronken
aanhangers.

"Dat's waar," stottert een ander, niet minder beschonken. "Pinch
echte neger. Hoera voor Pinch!"

Pinchback bevond zich in het kabinet van Kellogg, met Hahn en Campbell,
wachtende op een gunstig toeval. Als maar zes of zeven conservatieven,
door nieuwsgierigheid gedreven, het Kapitool binnen trade