rea vix intra
quinque dies, aut non multo amplius decubuit febribus. Et cum aegrotaret,
quodam die defectum animae passa est, et paululum subtracta a praesentibus.
Nos concurrimus, sed cito reddita est sensui, et aspexit astantes, me et
fratrem[248] meum, et ait nobis quasi quaerenti similis: "Ubi eram?" Deinde
nos intuens moerore attonitos: "Ponitis* hic, inquit, matrem vestram." Ego
silebam, et fletum frenabam. Frater autem meus quiddam locutus est, quo eam
non peregre, sed in patria defungi tanquam felicius optaret. Quo audito,
illa vultu anxio reverberans eum oculis quod {163} talia saperet, atque
inde me intuens: "Vide, ait, quid dicit." Et mox ambobus: "Ponite, inquit,
hoc corpus ubicumque; nihil vos ejus cura conturbet: tantum illud vos rogo,
ut ad Domini altare memineritis mei ubi ubi fueritis." Cumque hanc
sententiam verbis quibus poterat explicasset, conticuit; et ingravescente
morbo exercebatur.

28. Ego vero cogitans dona tua, Deus invisibilis, quae immittis in corda
fidelium tuorum, et proveniunt inde fruges admirabiles; gaudebam et gratias
tibi agebam, recolens quod noveram, quanta cura semper aestuasset de
sepulcro quod sibi providerat et praeparaverat juxta corpus viri sui. Quia
enim valde concorditer vixerant, id etiam volebat, ut est animus humanus
minus capax divinorum, adjungi ad illam felicitatem, et commemorari ab
hominibus, concessum sibi esse post transmarinam peregrinationem, ut
conjuncta terra amborum conjugum terra tegeretur. Quando autem ista
inanitas plenitudine bonitatis tuae coeperat in ejus corde non esse,
nesciebam, et laetabar admirans quod sic mihi aperuisset*; quanquam et in
illo sermone nostro ad fenestram cum dixit, "Jam quid hic facio?" non
apparuit desiderare in patria mori. Audivi etiam postea, quod jam cum
Ostiis essemus, cum quibusdam amicis meis materna fiducia colloquebatur
quodam die de contemptu vitae hujus et bono mortis, ubi ipse non aderam;
illisque stupentibus virtutem feminae, quam tu dederas ei, quaerentibusque
utrum non formidaret tam longe a sua civitate corpus relinquere: "Nihil,
inquit, longe est Deo; neque timendum est ne ille non agnoscat in fine
saeculi, unde me resuscitet." Ergo die nono aegritudinis suae,
quinquagesimo et sexto anno aetatis suae, tricesimo et tertio aetatis
meae[249], anima illa religiosa et pia corpore soluta est.

[Sidenote: XII. Quomodo luxerit mortem matris.]

29. Premebam oculos ejus, et confluebat in praecordia mea moestitudo
ingens,