o. "Nu, mi gxin
ankaux diros al vi, cxar mi estas rakontanta. Malfermu la orelojn,
junularo, tio estu instruo por vi. La dektrian de julio dekkvincent
nauxdekunu konstruis princo _Farnese_ sian tendaron antaux la
fortikajxeto _Knodsenburg_ kontraux _Nijmegen_, por siegxi gxin; sed
_Gerhard de Jonge_, la nederlanda estro, estis kuragxulo kaj kauxzis
al ni sangigan laboron. Por lin malsiegxi marsxis ankaux Morico
de Oranujo tra _Arnhem_ en la _Betuve_ kaj embuskinta li
alproksimigxis al nia tendaro, esploronta. Nun ni rajdis, sep
kornetoj, hispanaj kaj italaj lancrajdistoj, kontraux la malamikon.
Vere, kuragxaj rajdistoj eliris: _Francesco Nicelli_, _Alfonso
Dovales_, _Padilla_, _Jeronimo Caraffa_, _Decio Manfredi_ kaj aliaj.
La karulajn kornetojn de la duko mi komandis en tiu tago -- malbenon al
gxi! Antauxen ni iris kontraux la malamikon, kaj rapide tiu cxi
remarsxis -- gxis kiam ni falis en la embuskon kaj estis forigataj
gxis la lasta viro. Ho, sankta Dio, tridek vundojn, honestajn
cikatrojn mi jam tiam portis sur la korpo, en cxiu batalo mi estis
versxinta sangon, kaj nun -- nun, kiam cxiuj kunuloj mortintaj kaj
vunditaj kovris la teron, mi sola restis nevundita. Sed la venkkutima
standardo de la duko de _Parma_, kiun mi portis, restis en la manoj
de la malamikoj! Kriston broditan gxi enhavis kun la cxirkauxskribo:
'_Hic fortium dividet spolia_'[1]. -- Tiam pereis mia militisthonoro.
La morgauxan tagon oni forsxiris de mi la oran honorcxenon, donitan
de _Don Filipo_; mian postenon ricevis iu alia pli felicxa; mi kiel
simpla dungato malaperis en la granda aro; mian nomon mi forjxetis kaj
dungigxis en germana regimento; griza kaj fleksita kiel maljunulo mi
estis en unu sola horo; kapitano sub mia nuna nomo denove, kaj tiel via
subulo, komandanto, via kunulo, sinjoroj -- ne vin forturnu de mi!"

La estro de la fortikajxeto _Liefkenhoek_ donis al la rakontinto la
manon kaj skuis gxin mute kaj kore; ankaux la aliaj sin alpremis por
doni al li la manojn.

"Ho ne", diris la maljunulo. "Kiom grava io estas, fine do cxio estas
vanta. Kiom da brilo, honoro kaj gloro mi vidis estingigxi -- en
_Escorial_ dormas _Don Filipo II._, en _Parma_ kusxas la eminenta
princo Aleksandro; kie restis _Fernando Alvarez de Toledo_, duko
de _Alba_? Kie restis nia potenca malamiko Vilhelmo la Silentulo?"
"_Quo pius Aeneas, quo divus Tullus et Ancus?_[2]" ridis juna
standardisto, kiu jxus estis foririnta de la universitato en
_Salamanco_; sed