es_ de Gxenova.

"Eliru vi cxiuj!" ekkriis _Don Federigo_ en la mezo de siaj kapitanoj
furioze, "for sur la maron kaj kaptu tiun cxi malbenitan Nigran
Galeron. Sur gxiajn proprajn velajn stangojn ligu la tutan
soldataron, kaj la infero havu iliajn animojn. _Cospetto_, morgaux je
tagigxo levos la kvar galeroj, kiuj estas ankoraux tie cxi, la
ankrojn. Cxu vi auxdas, _signori_? La _Andrea Doria_ restos sola
ankoraux tie cxi kaj atendos ordonojn pli detalajn. Cxu vi auxdas,
sinjoroj de la galeroj? -- morgaux matene! Ordono jam estas donita
_Sluis_'on al la tieaj estroj, same marveturi kun cxiuj nebezonataj
sxipoj. La Nigran Galeron, alportu al mi la Nigran Galeron, aux la
satano -- --."

Foren piedbatis la admiralo, englutante la restajn vortojn, kaj la
kapitanoj rigardis sin reciproke kun grimacoj malantaux la admiralo:

"Diavolo -- tio estis hispana pipro! -- Ankaux laboro pli facile
priparolata ol farota! -- Nu sinjoroj? -- La Nigra Galero! -- Cxu
hieraux vi pendigis vian kuiriston _Francisco_? -- Jes, domagxe! --
_Sluis!_ -- _Spinola!_ -- Nigra Galero!" Tiaj vortoj estis
konfuzataj sur la _Andrea Doria_, gxis kiam fine unu estro post la
alia foriris por fari la preparojn por la morgauxa elveturo.

_Antonio Valani_ kaj _Leone della Rota_ nur post multa tempo sin
retrovis solaj sur la ferdeko.

"Do la aliaj velveturos, kaj ni restos tie cxi? Ankaux bone!" diris
_Leone_. "Ni do iru por nia propra cxaso, Antonio, sed antaux cxio ni
nun iru en la tavernon. Detale vi rakontos al mi tie cxion, kio
koncernas viajn rilatojn al la cxarma flamlandanino."

"Ho ne, _Leone_, lasu min!"

"Ne, ne, vi devas nepre. Mi helpos vin, karulo; mi estas bona
kuracisto en tiaj suferoj. Kelkunu gxin spertis, kaj vi ankaux gxin
spertos, _Tonino_."

Kontrauxvole la kapitano lasis sin fortiri de sia sxipo. Cxagrene li
sekvis la _luogotenente_'n tra la stratetoj de Antverpeno al la
taverno "Al la Blazono de _Alcantara_", kie la grasa mastrino estis
enamigxinta je la gaja _Leone della Rota_, kaj kie la amato havis
senpagan trinkokazon kaj -- senpagan dormokazon, kiel ofte placxis al
li. Sed tre ofte estis al li placxe kaj agrable.

III.

_Jan_ kaj _Myga_.

En unu el la altaj frontonaj domoj malantaux la urba muro cxe la
kajo de Antverpeno sidis la sekvintan vesperon _Myga van Bergen_ apud
sia malgranda lampo, tute en funebraj vestajxoj -- la filino de la
mortinta komercisto iam ricxega kaj estimata _Michael van Bergen_, pri
kiu