por dormi, ecx la gardistoj dormis sur la ferdeko, kaj
la mecxajxo de la soldato apud la transirejo estis estingigxinta kiel
cxiuj aliaj mecxajxoj sur la sxipo. Cxu la sxipo ne suficxe estis
gardita sub la muroj de la urbo kaj la remparoj de la citadelo?

De la cxefa masto la sxiplanterno jxetas malkvietan flagrantan lumon
sur la ferdekon. El la fenestroj de la kajuto falas malforta lumeto
sur la malhelajn ondojn de la Skeldo, kiuj preterrapidas.

En la kajuto sin levas alten de la kusxejo de _Antonio Valani_, la
leuxtenanto _Leone della Rota_.

"Estas finite!" diris li. "Li estas mortinta, cxu vi auxdas, _bella
fiamminga_, li estas mortinta kaj -- estro de tiu cxi sxipo estas
_Leone della Rota_! Cxu vi auxdas, belulino; mi ekposedas la
heredajxon, -- ecx vi estas la mia; per la lasta spirado de la amiko
vi farigxis la mia."

Denove plenigis la leuxtenanto de _Spinola_ la pokalon je vino.

"Kial vi vin forturnas kaj ektremas, bela _Myga_? Li estas mortinta,
lia koro finbatis. Sed la mia ankoraux sovagxe kaj forte batas. Certe
li estis mia amiko; sed per via amo mi vengxas ja lian morton."

Li levis la pokalon kaj eltrinkis.

"Al via memoro, bedauxrinda Antonio -- sur la vasta maro vi havos
noblan maristan tombon. Ne sur la lando ili devas vin ensxoveli, sub
la gajaj ondoj vi dormos, kiel decas al gxenova ido. En la brakoj de
la maraj virinetoj vi dormos --"

"Kompatu, sankta Dio, sendu la morton, savu min, savu min!" ploris la
malespera knabino; sed la ebria _Leone_ ridis sovagxe kaj fisone.

"Ne rigardu min tiamaniere, regxino -- hodiaux al mi la sorto,
morgaux al alia -- tio estas la milito, tio estas la vivo. Cxu vi
opinias, ke mi gxemu kaj murmuru pregxojn kiel pastracxo apud la
kadavro de la amiko? Ha, se ni estus apud la bordo de la ligura maro,
per rozoj kaj mirtoj ni ornamus la harojn por festi la belan nokton!
En la nomo de la vengxo, en la nomo de la venko, venu en miajn
brakojn, sovagxa geuxzino, venu kaj estu la mia, bela herezulino."

Kun fisona krio _Myga van Bergen_ sin krocxis al la fostoj de la
kusxejo, en kiu kusxis etendite la pala sangmakulita korpo de
_Antonio Valani_. Cxe la mortinto sxi sercxis sxirmon! Sed sovagxe
ridante _Leone della Rota_ tiregis la malfelicxulinon alten kaj en
siajn brakojn. Per ardantaj kisoj li kovris sxian busxon kaj sxiajn
nudajn sxultrojn -- kiam surda falo eksonis super lia kapo, ke la
lampo sub la plafono per tio ektremis. Krio -- lukto -- dua falo --
piedb