, kaj preskaux
estas atinginta la pordon, kiam malfelicxe la rigardo de la bubo
ankoraux kauxranta sur la sxultroj de la portantoj falas sur min. La
bubo fikse min rigardis, kvazaux mi estus fantomo, li paligxas kiel
fromagxo kaj krias fortege: 'Helpu, helpu! _ecco! ecco!_ jen estas
unu! Helpu, haltigu -- haltigu lin!' -- 'Kiu estas? Kiel? Kio?' krias
la popolo, kaj cxiu rigardas la bubon kaj liajn najbarojn. -- 'Jen,
jen, tiu apud la tablo -- haltigu lin, li estas la satano de la
akvogeuxzoj, kiu mortigis la kapitanon _Perazzo_ -- unu el la Nigra
Galero!' Bruego ekfarigxas, kvazaux krevus la infero -- cxiuj okuloj
estas direktitaj al mi, cxiuj glavoj eligxas el la ingoj, kaj ankaux
mi eltiras la trancxilon, por vendi en la dangxero la vivon kiel eble
plej multkoste. Nun ili sin jxetas sur min; sed mi estas pli lerta ol
ili, prenas la plej apudan benkon kaj jxetegas gxin antaux la piedojn
de la plej antauxaj, tia, ke tuta aro faletas pro gxi kaj hxaose
ruligxas sur la planko. Tiun momenton mi uzas -- estas per alta salto
en la mezo de la tumulto, dekstren kaj maldekstren la trancxilon
mi pikas en iliajn fivizagxojn -- la pordo estas atingita -- mi
estas sur la strateto -- post mi mi auxdas la blekegadon de la
persekutantoj -- dank' al Dio, ke mi konas Antverpenon kiel mian
posxon. Tien cxi kaj tien ili cxasas, sed mi trompas ilin per
diversaj ruzajxoj; gvidas ilin al malgxustaj postsignoj kaj fine
venas tien cxi. Al la kajo ankoraux estas silentego -- mia fida
sxlosileto malfermas dompordon bone konatan -- kaj -- jen mi estas
savita por savi vin, kara _Myga_, dolcxa fiancxino. Sed auxskultu
do, ili ankoraux ne ekmalesperas pendigi la geuxzon -- diablo,
auxskultu do, la tuta garnizono vere estas alarmata -- haha,
granda honoro, sinjoroj! Dankon sindonegan, hahaha!"

Ridante auxskultis _Jan Norris_, tremante auxskultis _Myga van
Bergen_ la bruegon en la stratetoj.

"Ho, kara _Jan_, cxu vi estas tute certa, ke neniu vidis vin eniri
tiun cxi domon? Auxskultu do, la tuta tumulto ruligxas tien cxi -- ho
Dio, rigardu el la fenestro -- torcxoj kaj lancoj -- Jezuo, ili
frapas la pordon -- ili sercxas vin, _Jan_, kompatema cxielo, defendu
nin, perditaj, perditaj!"

La dompordo malfermigxis, oni sxajnis penetri en la domon; _Jan
Norris_ premegis la dentojn unu sur la alian kaj kaptis la prenilon
de la armilo.

"Trankviligxu, trankviligxu -- estas neeble! Trankviligxu,
_Myga_!"

"Ili venas, ili venas!" ekkriis la knabino. "