suficxe da tempo por morti,
bedauxrinda Antonio, bedauxrinda amiko; -- ne levigxu, viaj vundoj
sangas denove -- kusxigxu -- kion vi ankaux deziras pri la knabino?"

"_Leone, Leone_, gardu la sxipon! La Nigra Galero -- gardu la
sxipon!" kriegis la mortanto febre songxante.

"Ha, la Nigra Galero!" murmuretis _Leone della Rota_, "nur je la
kvina komencigxos la cxaso; -- kvietigxu, kvietigxu, Antonio -- cxio
estas lauxorda sur la sxipo -- ne zorgu, dormu -- ekdormu!"

Denove la kapitano refalis kaj fermis la okulojn. Post la lasta
sovagxa emocio sekvis videble la lasta elcxerpigxo. Finis la vivon
_Antonio Valani_, estro de l'_Andrea Doria_.

La leuxtenanto gxin bone rimarkis; li gxemis kaj skuis la kapon:

"Bedauxrinda Antonio! Bedauxrinda amiko! Tiel baldaux vi devis
mallevi la velojn? Sed pro kio plendi, kaj tamen -- mi dezirus, ke
jam la mateno krepusku, mi dezirus, ke tiu cxi nokto jam estu
pasinta! Nur sur la vasta maro -- se -- se la kadavro estos jxetita
super la bordon, mi plibonfartos. Mi vere dezirus, ke la mateno
venu!"

Li pasxis kaj repasxis en la mallargxa kajuto, pli ol unu fojon li
tusxetis la malfelicxan _Myga_, kaj cxiufoje la bedauxrindulino
ektremis kaj sin pli dense premis al la muro.

"Morti, morti!" flustris _Myga van Bergen_ -- "ho, ke venu do la
morto, por savi min -- ke kaptu min la morto, kiel gxi kaptis la
amaton!" La lampo minacis estingigxi, _Leone della Rota_ denove
postulis lumon, vinon. Li bezonis ilin ambaux en tiu nokto; lia animo
prezentis sovagxan kaj brutan aspekton.

VI.

La Nigra Galero.

Sur la fortikajxeto _Liefkenhoek_ fiere flirtas la flago kun la
leono de _Leon_ kaj la turoj de Kastilujo. La sama flago flirtas sur
la fortikajxeto _Lillo_ kaj cxiuj aliaj fortikajxoj plenegaj da
pafilegoj gxis la grandegaj muroj de la citadelo de Antverpeno.

Akraj okuloj gardas sur cxiuj tiuj muroj kaj remparoj, kaj voko kaj
revoko nek tage, nek nokte silentas.

Sed proksima kaj vigla estas ankaux la malamiko. Cxiumomente li povas
aperi. Kiu konas la horon, je kiu li venos?

Cxirkaux la bordoj de _Zeeland_ frapadas la ondoj de la Nordmaro.
Logxas sur _Tholen_, sur _Schouwen_, sur norda kaj suda _Beveland_,
sur _Walcheren_ la sovagxa fera raso, kiu, unua, jxuris plivolonte
farigxi turka ol papa, kiu la argxentan duonlunon portas sur la
cxapelo kaj la neestingeblan gxismortan malamon kontraux la hispanoj
en la koro. Kiajn infanojn naskas la patrinoj sur tiuj sablomontetoj
c