jnsche spreekwoord, volgens hetwelk zij eene
vrouw nemen zoodra zij het zwaard omgorden. Heeft de jonkman zijne
aanstaande gekozen, dan moeten zijne ouders en naaste bloedverwanten,
in familieraad vereenigd, die keuze goedkeuren; is deze goedkeuring
verkregen, dan gaat hij, zeer vroeg in den morgen, in stilte de
hand van het jonge meisje vragen: want de Montenegrijnen, ovenals
alle Serviers, zijn zeer teergevoelig en willen niet gaarne dat eene
mogelijke weigering in het dorp bekend worde; maar het spreekt van
zelf, dat de toestemming der familie niet gevraagd wordt, zoolang de
jongelui het onder elkander niet eens zijn geworden. Daarna worden
over en weder bezoeken afgelegd; doch eerst bij het derde bezoek
ontmoet de verloofde zijne aanstaande vrouw, en mogen zij elkander de
gebruikelijke geschenken ter hand stellen. Het jonge meisje krijgt
muilen, en de jonkman ontvangt in ruil een door zijne uitverkorene
geweven en geborduurd hemd. Tot op den dag der bruiloft mag hij de
woning zijner aanstaande niet meer betreden; die dag wordt in eene
bijeenkomst der beide familien bepaald. Deze bijeenkomst, de svila
(zijde) genoemd, heeft doorgaans drie weken voor de inzegening plaats;
daarbij wordt ook het getal der te noodigen gasten vastgesteld, en de
som bepaald, die voor bruidsgeschenken zal worden besteed. De bruigom
is daarbij niet tegenwoordig; maar hij weet dat de svila gehouden
wordt, en inmiddels moet hij twee kleine vaatjes brandewijn (raki)
ten geschenke zenden, een aan zijne bruid, en het andere aan hare
ouders. Zoodra do svila is afgeloopen, worden de genomen besluiten
ter kennisse van de bruid gebracht door drie afgevaardigden, die haar
tevens linnen voor hemden, zijde om te borduren en een klein goudstuk
aanbieden; daarop drinken de drie bloedverwanten van den jonkman met
die van de bruid van den gezonden raki. Ten slotte worden de ringen
gewisseld en de verloving heeft plaats gehad. In sommige streken van
Montenegro biedt de jonkman zijner verloofde een appel aan; wanneer
zij dien aanneemt, is zij met hem verbonden; van dat oogenblik af
danst zij niet meer in eenig gezelschap; zij gaat niet meer alleen
uit en leeft teruggetrokken, zich geheel aan het huiswerk wijdende.

Zoo een jong meisje van die gewoonte afweek en na hare verloving
voortging, niet met de jonge mannen te koketteeren,--want dat doet
zij nooit--maar eenvoudig aan hunne uitspanningen deel te nemen,
dan zou dit een voldoenden grond opleveren voor de