aard,
en zijn lichaam overgebracht naar de kapel van het klooster van
Cettinje, waarheen in de maand Juli schier alle Montenegrijnen ter
bedevaart opgaan.--Rechts en links van den ingang der kapel bevinden
zich de graftomben van twee broeders: Danilo I, den laatsten Vorst,
die te Cattaro vermoord werd, en Mirko den Dappere, het zwaard van
Montenegro, den vader van den regeerenden Vorst. Geen wonder alzoo,
dat het klooster van Cettinje, de zetel van den hoogsten kerkelijken
dignitaris, waaraan zich bovendien zoo vele herinneringen hechten,
algemeen als het voornaamste heiligdom, het palladium van Montenegro
wordt beschouwd. Daar komt nog iets bij: volgens overoude gewoonte is
het klooster eene onschendbare wijkplaats, zoodat ieder, die door den
bisschop daarin ontvangen en toegelaten wordt, voor zijne vijanden
en zelfs voor den arm des gerechts onbereikbaar is.

Ik heb op mijn uiterste gemak door het klooster gewandeld, zonder
dat iemand zich om mij bekommerde; op de lage bovengalerij zat
Mgr. Hilarion Ragonovitch, in zijn fraai statig kostuum, met zijne
zware golvende lokken, zijn langen zijdeachtigen baard afdalende op
zijne breede borst; hij koesterde zich in de zonnestralen en rookte
rustig zijn tsjiboek. Op een paar schreden afstands van hem zaten
enkele inwoners der stad op den vloer, bezig met het schoonmaken
en herstellen hunner geweren. De zeer invloedrijke, zeer populaire
metropolitaan is een krachtig gebouwd man van athletische gestalte en
indrukwekkend voorkomen. Zijn heilig ambt belet den bisschop niet,
een geducht en beroemd krijgsman te zijn; in 1862 heeft hij een
werkzaam aandeel genomen in den oorlog tegen de Turken, en daar hij
uit Herzegowina geboortig is, werd hem het opperbevel opgedragen over
de manschappen in het aan die provincie grenzende gebied. De kamers
van den metropolitaan zijn vrij comfortabel ingericht, maar geheel
zonder karakter: zij zijn gemeubeld even als de vertrekken in de
huizen langs de dalmatische kust, dat wil zeggen op zijn italiaansch.

Uit den kleinen tuin van het klooster, waar een groot
aantal bijenkorven in rijen staan geschaard, voert een weg
bergopwaarts naar den toren, die zich nevens en boven het klooster
verheft. Oorspronkelijk moest de oude toren zeker dienen tot
verdediging en vooral als wachttoren, maar hij is nooit voltooid
en heeft zelfs geen deur; tegenwoordig heeft hij geene andere
bestemming dan als klokketoren. Meer dan waarschijnlijk dagteekende
de oorspro