n heer, daer het huis van geweest was, en dat
dien uit gierighad[19] ene groote schat had verbeurge. En ge we't
wel, a's iemand sterft me' verbeurge' geld op zijn konsjentie, dat
hij dan zoo lank in d'hel moet blijve' brande', tot datd het geld
gevonde' weurd[20].

A's da na[21] zoo al heel lank geduerd had, dan kwam er eens 'ene'
keer enen ouwe soldaet van de' marmittenoorlog.

Die soldaet heette sterke Jan, en dien had gezeed in 'en herberg, dat
hem veur 'ene' niet en 'ne niemendalle het leeg huis zou slapen, a's
ze hem honderd gulden op veurhand wilde' geven.

Den huisbaes die ze tege' Jan: Is da waer? Derfde gij in datd huis
slapen!

Ja, ze Jan zoo, want ik geef wa schoon de knoppen, ze hem, van alle
spooken en duvels. Da God bewaert, is wel bewaerd!

Ah wel, ze den huisbaes, geef me d'hand daer op, ze hem[22]; 't is
gedaen. Wa moet ik u geven, vroeg hem.

Hoort, ze Jan, geef me maer al om te beginnen, ene wis buekenhout in
klompekes, 'en dozijn flesse' wijn, 'en fles kwak, 'ene koekpot vol
spijs en 'en goei pan om mijn koeken in te bakke'.

Da zulde gij hebbe', ze den huisbaes,--en a's hem da gegeven had,
trok Jan tege' den aved[23] me zijn' _provisie_ in het huis.

A's het na vier geslagen had, dan droeg hem zijn hout en zijne'
koekpot me spijs in 'en kamer op d'eerste _steugie_, daer nog 'en
tafel stond me twee stoele'.

Hij begost daer 'e' vier te maken gelak om het huis af te branden, en
hij zette zijne' koekpot daer neffe om de spijs te doen gaen.

Terwijl dat de spijs nou aen't gaen was, begost Jan de flessen een
voor een den hals af te bijten, en hij kreeg op den duer 'e' stuk in
zijne' kraeg gelak 'enen' ouwe Zwitser;--maer hij was toch nie' van
zijne' center[24] en hij wist heel goed wat hem ze of de.

Da was me goed, maer a's hem na lank genoeg gedronken had, begost
zijnen beer te danse'[25]. Hij zette dan zijn pan op 't vier en hij
lapte daer 'ene' goeije pollepel spijs in.--Dan aen het kissen dat
'e' pleizier was. Het rook er zoo lakker a's aen de deur van 't
_Landswelvaren_:--zoo 'enen reuk gelak van 'en restoratie.

Ah wel, da was me goed; de koek van Jan was langs den eene' kant
schoon bruin gebakken en hij goeide hem omhoog in de schouw om hem om
te draaije'.

Maer gelijk hem nou weer op 't vier stond, valt er in eene' keer iet
uit de schouw--en _pardoef_ in zijn' pan, en de koek in d'asse!

Wel honderd duzed 'k weet nie' watte! riep Jan; zoude dat hier en
daer nie' verwense? Bruin